Maar het is een verdraaid mooi Pinksterweekend. Ik neem aan dat half NL aan het genieten is van de rust, van lieve familie, vrienden. Het is prachtig weer om de natuur in te gaan, om aan een meertje of strand te liggen, te BBQ'en.
Ik zou diep in mijn hart ook het liefst mijn scoot pakken en lekker een stuk toeren. Maar ja, daar moet ik me nog even mee inhouden. Het lang zitten gaat gewoon niet (max.5 minuten), dus dan houdt het nog even op. Ik heb dat aanvaard. Blijf gewoon duimen dat ik snel door de MRI kan, zodat ik weet waarom de pijn in mijn rug stand houdt. Heeft het met #ME te maken, heb ik nog een hernia, zit er littekenweefsel. Ik ben heel benieuwd wat ze wel of juist niet vinden. Dinsdag gewoon weer bellen, ik blijf erachter aan zitten.
Vannacht trouwens weer goed geslapen. Dat doe ik wel met al die medicijnen. Maar het kan ook eigenlijk niet anders, als je 1 oxynorm 5 mg , 1 oxycontin 10 mg, 2 diazepam à 5 mg en 1 temazepam 20 mg slikt om de nacht door te komen. Zou toch wel héél triest gesteld zijn als ik daarmee niet zou kunnen slapen. Dat lukt dus wel, maar ik word ook steeds met pijn wakker. Met name mijn rug én mijn re.schouder. Maar ook plekken die ik eigenlijk nooit voel. Pols, vingerkootjes .... Ach ja, klagen doen we niet meer dan dit vandaag. Sta er alleen elke ochtend versteld van hoe stijf ik wakker word ... Als ik maar slaap, dat is het belangrijkste!!!
Prachtig weer dus, ook hier weer. Zon, blauwe lucht, verdwaalde witte wolken en een lekker windje. Iemand vroeg mij vanmorgen of ik wel geniet van het mooie weer. Ik lig op bed, dus buiten kom ik af en toe op mijn wandelrondje om mijn bloed goed te laten doorstromen. Maar verder geniet ik van de kleine genietmomentjes, en hebben we het voorraam open en de achterdeur, zodat de frisse lucht heerlijk door het huis waait. Dus ja hoor, ik geniet best van dit mooie weer :)))
H en Re gaan nu de Formule 1 kijken. Gezellig samen. H kijkt het meestal met zijn vader, maar die kon vandaag niet. Ben blij dat H even zijn rust (verplicht door mij) pakt vandaag. Re gaat vanavond weer ri het Westen. Jammer dat hij niet kan blijven tot morgen, maar hij heeft ook katten thuis die op hem zitten te wachten. En aangezien hij net zo'n kattengek is als ik, begrijp ik hem ook heel goed.
R is vanmiddag naar zijn kunstschildermaatje, lekker even gedachten op nul en heerlijk ontspannen. Energie op doen. R en ik kennen elkaar nu inmiddels ruim 25 jaar. Het is denk ik het belangrijkste dat ik #ME het eerst zelf aanvaard. R zoekt nu ook dingen om buitenshuis te doen, om energie weer op te doen. Hij vindt het rot dat ik ziek ben en het allemaal niet aankan, maar hij moet leren denken ... jij bent ziek, ik niet. Vanmiddag dus kunstschilderen met een vriendin van ons. Om even lekker te ontspannen. Ik red me thuis wel. Maar het blijft voor hem heel moeilijk. Hij heeft ook behoefte aan lotgenoten (partners van ME-ptn) om samen te praten en begrip te vinden. Voor hen blijft het ook moeilijk natuurlijk. Je hebt eerst een vrouw/man die ook alles kan, en dan ineens heb je een partner in huis die (zoals ik) huis- en bedgebonden is.
Maar goed, lieve lezers, morgen weer meer, denk ik.
Lfs
Mar er komt nog een tijd dat we onze scootmobielen weer uit de schuur kunnen halen,ja als je het mij vraagt mis ik dat het meest,lekker 2 uur weg met de scoot,2 jaar terug kon ik dat nog,nou helemaal niet meer,maar hoop na de verhuizing toch weer te kunnen scooten,en ik neem jou gewoon mee Mar,we nemen onze mobieltje mee en onderweg bellen we elkaar over een half jaar zullen we dat afspreken?! :-)) Liefs XXXXXXXX
BeantwoordenVerwijderenDeal schat!!! Gaan we doen, dat is óns doel!!! :)) Liefs XXX
Verwijderen