19 juli 2012

Lieve bloglezers,

Een dag na de ramp die mijn pleegdochter en haar vader is overkomen. Je familiebedrijf in een ochtend tijd weg, afgebrand, geen houden aan. Een enorme impact, wat nu verder, hoe gaat het verder. Goed verzekerd, ja natuurlijk. Zoals mijn pleegdochter S als schreef, ze is haar leven lang gewend dat haar vader werkt. Nu is hij vrij? Er moet veel geregeld worden natuurlijk. Verklaring politiebureau, verzekeringsagenten, technische recherche op zoek naar de oorzaak. Leveranciers die afgebeld moeten worden. Vleesafvalverwerkingsbedrijf inschakelen, al het net ingekochte vlees kan opgehaald. De apparatuur moet de deur uit. Schoongemaakt. Wat krijg je wel en niet van de verzekering. Leegte. Machteloosheid. Niet te bevatten. Wetend dat de voorpui op instorten staat, gestut is, naar binnen lopen en het idee hebben dat je de winkel droog kan maken (waterschade) en dan gewoon open kan doen. Het verbande gedeelte zit boven. Via het dakterras is de omvang zichtbaar. Vanaf hier ook: Lieve C, lieve S, jullie kunnen hier altijd terecht!!!

Mijn Leven met ME gaat ook wel eens over de dingen die we meemaken, zien en horen. Zoals de impact van deze brand natuurlijk duidelijk is, het grijpt ons ook aan. R die er elke week 1 a 2 dgn werkte, helpen met gehaktballen en grillburgers maken. Alles weg. 

Okee, vandaag. Wat stond er op het programma. We worden gewekt door J, die naar Beilen is. Oh ja, douchehulp afbellen. Ik moet naar het ZH. KNO arts. Controle. Lijkt wel een driewekelijks uitje te worden. Al drie maanden zoet mee. Douchehulp geen probleem, komen we morgen. #Chapeau. Oh ja, baxters komen vandaag, als we weg zijn komt de apotheek misschien. Apotheek bellen. Geen probleem, komen we voor half één. #dankbaar. En een hartslag, terwijl ik écht verder rustig wakker wordt, niet onder de 85 te krijgen. Medicijnen ingenomen. Aangekleed. Haren gedaan. Anderhalf uur nadat ik gewekt ben, een uur na de medicatie, is mijn hart rustig. Doet ze wat ze moet doen. Ligt rond de 60/70. 

Op naar de KNO arts: voor mijn linkeroor kreeg ik een prima, voor mijn rechteroor net aan een voldoende. Daar zit veel littekenweefsel van ontstekingen, trommelvlies ziet er daar niet meer mooi uit. Een onherbergzaam landschap. Advies: als ik ook maar het idee heb dat er zich weer een ontsteking aan het ontwikkelen is, en ja, dat voel ik meteen, moet ik gelijk starten met druppelen (recept meegekregen). Onder de douche nu standaard een watje gebruiken. Oor mag gewoon nooit meer nat worden het liefst. Ja, de buitenkant wel, maar de binnenkant dus. Ook niet meer zwemmen. Hoewel ik dat laatste toch al niet deed. Maar anders met een oordopje wat ik nieuw koop, geen gebruikte al uit de doos vandaan ivm bacteriën. En KNO arts verwacht me nog wel weer terug, dus hij zei vrolijk: tot de volgende keer.... Uiteraard meneer de dokter, U ziet me terug :-)

Doof zal ik aan die kant door het littekenweefsel en het onherbergzame trommelvlies aan die kant altijd blijven, de ene dag meer dan de andere dag.

Weer naar huis, blij dat de dag er wat mij betreft op zit. J blijft slapen in Beilen, H komt morgen pas terug van Heppie, dus eten we makkelijk en lekker. Een biefstukje met champignons misschien? Moet het wel in de aanbieding zijn. R gaat straks boodschappen doen, we zullen het zien. 

Morgen weer meer

Lfs

Als je nog niet getekend hebt, zou je dan misschien alsjeblieft onderstaande petitie willen tegen, staat ook als link aan de top van mijn blogs. We hebben jullie hulp hard nodig!!!