Gisteren geen blog. Ik vond andere dingen even belangrijker en zeker gisteren. Het was belangrijk om er te kunnen zijn voor mijn lieve maatje en de andere sociale contacten op FB. En dat gaat wel eens "ten koste van" een blog. Nu was er gisteren ook niet zo heel veel speciaals. Wat ik meteen moest opschrijven, of wilde delen.
H is gisteren naar Veldhoven vertrokken voor een midweek met Stichting Heppie. Om een lekkere vakantieweek te hebben. En als ik zijn bericht las van gisteravond, gaat het goed met hem:
(via facebook)
Vandaag eerste dag: Begin ging perfect, was vrolijk, maakte vrienden, als eerste gingen we bosspel doen, streepjesspel, ik was 2e was wel leuk, daarna hebben af en toe wat voor ons zelf gedaan, na de lunch hebben we leuke teamspelen gedaan en hebben we vuur gemaakt was wel geinig, ik had toen erge hoofdpijn maar zette toen wel goed door, en toen gingen we weer wat voor ons zelf doen, en toen gingen we avondeten. En toen gingen, we een soort heppie journaal en toen gingen nog een beurs spel spelen, en daarna nog keuze spel en daarna douchen en dan op bed, ik weet niet of ik dit elke dag kan neerzetten maar ik probeer het wel, welterusten en ik spreek jullie allemaal wel weer.
Dus volgens mij ging dat gisteren best goed!!! #trotsemoeder. Hahaha.
Zoals jullie weten is mijn sociale wereld voor 90% gericht via internet. Meest facebook. Daar "spreek" ik heel veel lotgenoten en andere lieve mensen die me niet laten vallen omdat ik #ME heb. Je merkt dat je wereld om je heen kleiner wordt. Zoals afgelopen zondag ik niet mee kon naar een verrassings BBQ voor een goede vriendin van J. Dat zijn dingen die zeer doen. Zoals vorige week niet naar de certificaten uitreiking van H kunnen gaan. Maar gelukkig heb ik mijn gezin, Re die regelmatig overkomt vanuit het Westen, S die zich zo nu en dan even laat zien. En ik heb mijn wereld op facebook. Met lotgenoten proberen we toch de dagen door te komen. Ook een hele lieve lotgenoot beter leren kennen, omdat je naar elkaar toetrekt want je ligt allebei grotendeels van de dag op bed. Dan bekijk je de wereld anders. En als je dan iemand treft waar je mee kan praten, lachen, huilen, delen, is dat bijzonder. Het doet me goed, je hebt iets om naar uit te kijken. Een lieve lotgenote waar je óók alles mee kan delen, onze moeder onder de MEpnt noemen we haar. Met haar kan je over alles praten. We hebben haar vorige week met 20 facebookvrienden een boeket van 50 rozen laten bezorgen omdat ze 50 werd en niet wilde vertellen wanneer ze jarig was, het niet wilde vieren. Maar haar liefste vriendin wist het natuurlijk wel en we hebben er voor gezorgd dat haar dag een gouden randje extra kreeg. Dat doet goed. Dat maakt je blij. Het is een wereld die ik echt niet zou kunnen missen. Dat zeg ik ook vaak genoeg tegen mijn lieve bedmaatje. Wat moesten we als we geen internet hadden. En je hebt een ziekte waarbij je niet de deur uitkan. Geen contacten aan kan. Want we kunnen beiden ook maar slecht tegen bezoek. Houden we niet lang vol. Maar wat zou je dan eenzaam zijn. Nu kun je samen op facebook met elkaar dromen delen . Wat je nog zo graag zou willen. Kan je uitspreken wat je nog zou willen doen, hoe je leven er nu had uitgezien zonder die verschrikkelijk slopende #ME.
We zouden er niet eens bij na willen denken. We delen nu samen met elkaar foto's van vroeger. Hoe het was. Waar je van kon genieten. En hoe je het nu invult. En waar je nu blij mee kan zijn. Wat we als eerste zouden doen als we beter zouden zijn. Een utopie uiteraard, maar zo belangrijk om naar uit te kijken. Om zo je hoop niet te verliezen. Om zo blij te kunnen blijven. Om te delen waar je heen zou willen. In foto's of teksten delen die voor jou belangrijk zijn. Het zijn van die dingen die ik niet meer kan missen.
Gelukkig komen we zo de dagen door, al hebben we allemaal, #MEptn of niet, een heel ander dagritme. We komen elkaar altijd wel ergens op een bepaald tijdstip tegen. En die momenten geven je weer de kracht om door te gaan. Gelukkig zijn op een heel andere manier dan je zou willen. Elkaar helpen om de dagen aangenamer te maken. Ik ben er blij mee.
Gedachtenspinsels over internet, facebook en dromen. Keep on dreaming ...
Morgen meer
Lfs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten