Nog tien dagen, dan de operatie en dan èindelijk vooruit mogen kijken? Aftellen naar een operatie. Wie kijkt daar nou naar uit. Ik dus. Want ik hoop toch zo dat ik na de galblaas verwijdering mag gaan werken aan herstel van alle obstakels naast de #ME. Het is gewoon klaar. Positief blijven doe ik. Vertrouwen houden ook. Maar uiteindelijk is dit voldoende. Hopelijk gaat het herstel voorspoedig en kan ik daarna rustig weer eens naar buiten, mijn scoot in en kleine genietmomentjes pakken.
Vannacht onrustig geslapen. Ik slaap wel heel erg licht. R was wakker geworden, en dan word ik daar ook wakker door en voordat je weer slaapt, daar gaat wel weer even tijd overheen. Maar dat is zoals het is.
Rond half elf echt wakker en opgestaan. Gewassen, aangekleed en koffie gezet voor R en mezelf. Daarna vla gepakt, onze kleinste poes eten gegeven en toen ik op het woonkamer bed zat, klopte mijn hart uit mijn ribbenkast vandaan :(( Toch met de bloeddrukmeter nieuwsgierig mijn hartslag gecontroleerd en die was dus vrolijk 120. Hoe kun je over je grenzen gaan met #ME. Het wordt echt tijd dat ik een hartslagmeter krijg, die mijn onder- en bovengrens in de gaten houdt. Want je wordt er zó moe van. Het is niet uit te leggen. Je blijft erin hangen en je bent kapot voor de dag begint. Herstel van de hartslag gaat dan wel hoor, maar het kost zoveel energie. Het gaat hier dan toch om cardiale en cardiovasculaire problemen. De oorzaak ligt vaak in de kleinste bloedvaatjes van het lichaam, die micro-organismen (virus of bacterie) bevat, waar de vinger niet achter te leggen is. Daarom ook zo belangrijk om zo'n hartslagmeter te hebben, zodat je je hartslag in de gaten kan houden en binnen de 50-115 hartslagen houdt.
J is vandaag naar haar liefste maatje Caspian, samen met een vriendin. R en H zijn met het avondeten ook niet thuis. Re en ik doen het makkelijk, ik kan dus niet veel en Re gaat vanavond weer ri het Westen.
Niks meer te liegen, lekker ontspannen en een relaxxxx zondag.
Morgen meer
Lfs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten