15 juni 2012

Lieve bloglezers,

Dan toch maar een poging wagen, anders gaan jullie het allemaal niet meer kunnen volgen :)

Een behoorlijke schrik dsindagavond. Kreeg vrij plotseling behoorlijke pijn op de borst, uitstralend naar schouderbladen, kaken en buikstreek. Het leek op hyperventilatie, dat heb ik in het verleden gehad, maar het was anders. Ik was namelijk niet in paniek, kon niet doorademen (alsof er een krop in de keel zat), en de pijn zakte niet af en werd alleen maar erger. Na 20 minuten heeft Ron de doktersdienst gebeld, en omdat mijn bloeddruk ook steeg, mijn vader hartklachten had bij Leven, en de klachten naar het hart wezen, vond de assistente van de doktersdienst dat ze het beste een ambulance kon sturen. Die was er binnen 10 minuten. Na een hart-echo bleek er toch een kleine afwijking. Eerst UMCG Groningen gebeld en gegevens gefaxed. Die vonden het gelukkig niet zó afwijkend dat ik naar UMCG moest, maar wel naar ZH in de buurt. Ben dus naar Lucas gebracht in Winschoten.
Daar bleek alleen mijn cholesterol wat te hoog te zijn en verder besloten ze me een nachtje te houden ter observatie. Tjah, slechte nacht gehad dus, maar hele nacht aan hartmonitor gelegen, bloeddrukmeter. Maar goed, volgende ochtend rond half zeven opnieuw bloedgeprikt. Had wel de hele nacht erg veel pijn in buikstreek en ook misselijk :(
Labuitslagen waren niet veranderd, alleen lever enzymen waren afwijkend. Internist ingeschakeld. Buikecho gemaakt. Daarop enkele galstenen, echter geen obstructie of dilatatie van de galwegen, geen pathologie van de lever. Nu dus niet helemaal duidelijk waar de afwijkende enzymen vandaan komen. Wel is weer bloed afgenomen.
Ik mocht gelukkig weer naar huis! Hele dag verder dood en doodmoe geweest, pijn in de hoge buikstreek, weinig gegeten, wel geprobeerd in ieder geval te drinken. Goede nacht gehad, want ik was kapot, dus geslapen heb ik wel. Werd gisterochtend niet echt lekker wakker. Nog steeds die buikpijn, wat zeurend, merkte dat het wat minder werd als ik water dronk, dus dat in ieder geval gedaan.
In de middaguren gedouched door Steffiej. Ik had geen kracht om het zelf te doen, maar heb wel zweetaanvallen gehad, in het ZH en thuis, dus voelde me niet prettig. Het douchen was lekker, maar wel zeer vermoeiend.
Kreeg laat in de middag telefoon. Van de internist. Hij was verkeerd geïnformeerd op de SEH en hij was nu mijn dossier aan het invoeren. Hij las dus dat ik wel galstenen heb, en dus is een operatie onvermijdelijk. Ik had dus een galsteen aanval gehad.
Ik moet eerst naar Delfzijl, daar gaat hij me aanmelden voor een voor-ingreep. Daarbij word ik onder een roesje gebracht en gaan ze via mijn maag naar de ingangen vd de galblaas om die op te rekken. Dat is nodig, zodat na de operatie er geen stenen achterblijven die gaan zwerven door mijn lichaam.
Dan 5 juli naar internist gewoon. Die afspraak blijft staan, mijn alvleesklier is ontstoken wat mijn lever triggert en daardoor de enzymen afwijkend zijn.
Mijn urine blijft ook donker, en dat is gal wat mijn galblaas nu niet kan verwerken. Dat plas ik dus uit.
Het belangrijkste is dat ik goed drink, anders moet ik worden opgenomen aan infuus.
Misselijkheid, vage buikklachten en donkere urine horen dus bij deze aandoening.
Ik word na dat vooronderzoek etc, op een later tijdstip geopereerd via kijkoperatie door chirurg en wordt mijn galblaas verwijderd. Internist hoopt dat ik voor afspraak 5 juli bij hem, de ingreep in Delfzijl al gehad heb.
Ik moest hem wel beloven veel te drinken, veel te rusten, anders moest ik echt terug naar de SEH, waarna hij me dan zou opnemen. Ook bij verergering van klachten, geel oogwit en verkleurde ontlasting.

Ik moet jullie eerlijk zeggen dat ik het naast de #ME allemaal flink zat geworden ben. Volgens mij was ik dat al, maar ik heb wederom geen keus en dit traject zal ik weer door moeten. En dat is heftig. Ik heb (zonder medelijden te willen wekken!!!) toch al behoorlijk wat achter de kiezen en dan dit er nog eens overheen. Waarom ook niet :(((( Maar was wel even een reden om de afgelopen dagen geen energie te hebben voor mijn blog. Bovenstaande heb ik ook grotendeels gekopieerd en bijgewerkt vanaf mijn facebook account.
Ik ga mijn best doen om ook deze episode over het Leven met #ME voor jullie onder woorden te brengen. Het is ook zwaar voor mijn gezin. Ze zijn geschrokken, weten nu natuurlijk wat er aan de hand is, dus hebben daar wel weer rust in, maar ze weten ook dat ik voor wéér twee ingrepen naar het ZH moet. Ook voor hen is dat zwaar.

Maar goed, ik drink dus veel, hou het bij zodat ik weet wat ik drink en probeer verder te genieten van de kleine genietmomenten, want dat houd me op de been. Hoewel, ik lig grotendeels in bed. Gelukkig is mijn bed nog niet opgehaald, dat zou woensdag gebeuren, maar dat heeft R afgebeld. Ik heb het nog wel even nodig ... helaas.

Nou, lieve lezers, morgen weer meer.

Lfs