Eerst dacht ik niks te bloggen te hebben, maar zomaar ineens dacht ik ergens aan. Ik heb namelijk een zoon vandaag in huis die zich behoorlijk verveeld heeft. En nog iemand zei tegen mij, ik verveel me. En als ik daar zo over nadenk, hoe kan het dan dat ik me niet verveel. Verveling. Waar vind je dat. Is dat iets wat je overkomt als je dagen meestal gevuld zijn. Gevuld met werk, school, vrienden, sociale contacten buiten de deur, verjaardagen. Als ik me vroeger verveelde en mijn moeder deed een voorstel had ik ook een standaard antwoord: geen zin. En mijn moeder standaard terug: dan maak je maar zin. Is dat het? Geen zin hebben en toch eigenlijk wel wat willen doen.
Hoe kan ik dan nu dagen doorkomen op één of twee plekken in huis. Zonder werk, zonder veel contacten van buiten de deur. Verveel ik me wel eens. Nee, sinds ik zo ziek ben, eigenlijk niet meer. Ik kan ook best eens een half uur voor me uitstaren, zonder ook maar iets "nuttigs" te doen. Zonder ook maar te bedenken wat ik had kunnen doen. Ik heb geen keus, dus is dat heel anders denk ik. Ik heb geen werk meer, ik heb geen maatschappelijke functie meer. Maar ik ben ik en ik hoor hier wel thuis. Verveling heb ik geen last meer van. Geloof ik.
Ben ik dan te druk met mijn ziekte? Met #ME? Volgens mij niet. Ik moet sommige dingen over me heen laten komen. Laten gebeuren. Geen invloed meer op beslissingen of dag indelingen. Ik vind het prettig om te weten waar iedereen is en of ze afspraken hebben. Zoals ik nu ook het rooster van mijn pleegdochter in de agenda mis. Haar moeder vindt dat raar. Waarom moet haar rooster bij ons in de agenda? Waarom stuurt mijn moeder altijd haar wekelijkse bezigheden per mail door. Waarom weet ik altijd precies de diensttijden van Re. Omdat ik dat prettig vind. Dan weet ik wanneer ze wel of niet te bereiken zijn. Of ik ze kan vragen bij me te zijn. Of weet ik wanneer ik ze veel plezier, of sterkte kan wensen. Gewoon daarom.
En ik denk dat het een vorm is van geen verveling. In je gedachten dus altijd bezig zijn. Altijd wel iets om te doen, om aan te denken. Ik kom niet eens altijd toe aan het mailen met een lotgenote zonder FB. Die energie ontbreekt wel eens, omdat ik het op mijn manier heel druk heb.
Maar als je een film van me zou maken, is er niks aan. Ik lig op bed, soms achter de pc soms niet. Ik strompel naar de wc of ik loop op goede dagen. En dat is het. Soms de douchehulp, zoals vandaag wéér een ander. Een nieuw gezicht in de film. Geef mij maar hooguit 2 verschillende gezichten. Is voor mijn mist hoofd wel genoeg. Maar die keus heb ik niet. Vakantietijd. Maar al zie je het niet, toch heb ik het druk. Nee, niet druk. Maar geen verveling. Dat zeker niet.
Dus mijn vraag, waar gaat verveling dan eigenlijk over. Is het iets missen van wat je niet doet op een moment. Is het iets niet willen doen. Is het een gedachte of een gevoel. Ik weet het niet, ik kan jullie geen antwoord geven.
Alleen maar dat ik, sinds ik ziek ben en helemaal sinds ik nog minder kan en bedlegerig ben, mezelf nooit meer verveeld heb. Bizar verschijnsel dus. Verveling.
Morgen misschien meer.
Lfsss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten