Dagen van pem liggen achter me. En nee ben er nog niet helemaal. Maar alles went. Het was natuurlijk ook gezellig druk. Het was mijn verjaardag meer dan waard. Lieve mensen die om me dachten, die er waren en die me niet alleen lieten. Hartstikke fijn en heerlijk om te ervaren.
Zaterdag was de dag dat mijn moeder weer afscheid moest nemen en terug ging naar het Westen. De reis is gelukkig goed verlopen, en ze was op een mooie tijd weer thuis, zodat ze voor zichzelf eten kon maken. Het was super dat ze er was!!! We hebben ook een besluit genomen. Ik ga in september niet naar haar verjaardag. Dat red ik niet helaas. Ik weet het wel, maar het was goed dat mijn moeder mij daar ook nog even op wees. We hebben besloten dat H bij me blijft. Die kan dan voor me zorgen, de schat. Ik vind het heel erg moeilijk, maar het is wel de beste beslissing. Ik red de reis amper, dan moet ik ook nog terug, plus dat ik daar natuurlijk geen bed of bank heb om bij te komen. Het zou me wéken kosten om weer bij te tanken en te hopen dat er geen andere rare dingen zich aandienen. Zoals gezegd, moeilijk, maar niet te voorkomen deze moeilijke beslissingen.
Het volgende afscheidsmoment kwam zondag weer. Na etenstijd ging Re weer terug naar het Westen.
Daarna bleven we met z'n drietjes achter. H was zondag in Den Bosch geweest. Wederom zich inzetten voor de MEptn en handtekeningen ophalen op Boulevard of Broken Dreams. Helaas had hij last van zijn prikkelbaar darm syndroom al vanaf de ochtenduren. Maar hij vond het niet kunnen om af te zeggen, dus gewoon ri Den Bosch gegaan. De kanjer. Toch merkte zijn maat daar dat hij niet goed in zijn vel zat, en zo zat H weer redelijk op tijd terug in de trein naar het Noorden. PDS komt nou eenmaal altijd ongelegen en onverwacht. Je kan er niks aan doen. Toch is hij in de trein doorgegaan met het ophalen van handtekeningen en voordat de conducteur hem erop wees dat het niet mocht zonder toestemming, had hij toch nog 40 handtekeningen bij elkaar gescoord. #trots! Hij was rond acht uur 's avonds thuis.
Maandagochtend stond al vroeg het lab voor de deur, bloedprikken, nuchter op cholesterol (op dringend verzoek/aanraden van de internist na mijn laatste opname SEH) en vit B12. Geen idee eigenlijk wanneer die uitslagen bekend zijn bij de HA. Eind van de week maar eens bellen.
Na een dus korte nacht wel weer een uurtje geslapen, maar ik merkte al dat de pem zich verergert had. Helaas. En ook weer niet te voorkomen geweest. Dus een hele rustige dag, dacht ik. Was even de douchehulp vergeten. Maar was ook wel weer lekker om gedoucht te zijn, achteraf. Daarna toch de HA gebeld, want de hechting die vastzit in mijn re.onderbuik in het litteken begon aardig te irriteren. Die is dus gistermiddag nog geweest #toparts. En dit keer de hechting verwijderd, in twee keer. Of het waren twee stukken die waren achtergebleven. Kan ook natuurlijk. Ze zijn weg, en dat is alleen maar beter.
Na 11 uur in mijn bed, hele levendige dromen later, is het nu dan alweer dinsdag. Ik merk dat ik extra rust nodig heb. Maar dat is niet erg. Die tijd heb ik. Dus nemen we die ook maar. Gelukkig lijkt het hier binnen niet zo benauwd en is het buiten ook niet zo benauwd als de rest van NL wat ik lees op FB en twitter. En ach, we houden ons toch rustig.
J komt morgen pas weer thuis van haar midweek fotoshoot in Brabant en Limburg. H gaat morgenavond weer beginnen met voetbaltraining. En verder verloopt het allemaal rustig. Morgenochtend de HH hulp nog en daarna gaat ze drie weken op vakantie. Gegund natuurlijk, maar wel voor ons weer wennen aan een invaller vanaf volgende week.
Jullie zijn weer op de hoogte van mijn Leven vanuit bed met ME. Moe en uitgeput, maar verder happy.
Morgen misschien meer.
Lfsss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten