Onder het genot van de stilte ...
Wat is het toch een vreemde ziekte! Jullie zullen vast niet geloven dat ik gisteren om kwart voor elf sliep. Uit pure irritatie, die overigens inmiddels is opgelost. Ik sliep gewoon al om kwart voor elf. Dan zul je denken, zal ze vast veel aan haar zondag hebben! Was de bedoeling ook, ware het niet, dat ik pas om kwart over twaalf in de middag wakker werd. Dit na één onderbreking midden in de nacht, toen mijn wederhelft het bed ook opzocht. Dan zul je vást denken, die is lekker uitgeslapen, dat had ze nodig. Nou, dat ik het nodig had, wil ik geloven. Je slaapt niet elke nacht zoveel uren met #ME. Maar als je dan wakker wordt..........voel je je nog zieker dan toen je naar bed ging. Nog meer vermoeid en aan de grond, dan gisteravond. Onvoorspelbaar die verdraaide ziekte. Ik zeg het maar netjes. Ik denk heel wat anders.
Vanmiddag zou ik gaan douchen, en na zo'n nacht zou je toch denken dat het moet lukken, maar als ik sta of zit, draait de wereld uit zichzelf om me heen. Is de pijn in mijn rug, benen, en hoofd nog zwaarder en pijnlijker. Dus het enige wat ik na zo'n goede nacht kan, is liggen. En daar baal ik nou zo van.
Alleen heeft het balen geen meerwaarde. Het zorgt alleen voor meer woede op mijn lichaam, en wat heb ik er aan? Niks. Dus het balen heb ik omgezet in een rustige middag/avond voor mezelf.
R is boven naar zijn schilderkamer. Wil graag het schilderij van Dhr B. vandaag afkrijgen en H is op zijn kamer in een boek gedoken. J heeft een fotoshoot, die heb ik nog helemaal niet gezien vandaag.
Maar de rust en stilte die het geeft is aangenaam voor mijn hoofd, mijn lijf en ik geef me er aan over.
Elke dag merk ik dat mijn lichaam meer opgeeft of aangeeft. Licht vindt mijn lichaam niet leuk, ik hou van het zonlicht, dat nu soms tussen de wolken door, mijn voorraam bereikt. Ik merk dat mijn lichaam het verafschuwt, en zorgt voor hoofdpijn en brandende ogen. Geluid vindt mijn lichaam niet leuk, terwijl ik altijd heb kunnen genieten van de tv op de achtergrond aan of een muziekje, mijn lichaam wordt er misselijk van en mijn oren protesteren.
Hmmm, teruglezend merk ik dat ik een wig ga drijven tussen mijn lichaam en mezelf. Mijn lichaam vindt ... ik vind dat wel/niet. Dat moeten we niet gaan krijgen. Dat wordt weer een stuk acceptatie, waarbij ik en mijn lichaam weer één worden.
Ik had mijn medicatie nodig voor de middag 15u. Had geen drinken staan, dus ben met mijn stok die mijn maatje is geworden, naar de keuken gewaggeld. Daar kijk ik in de achtertuin en realiseer me dat ik in geen enkele woning waar ik heb gewoond, een achtertuin heb gehad waar ik zo even in kon zitten als ik dat wilde. Nu wil ik al sinds ik hier woon een woonbare achtertuin. Rechte tegels, bloemen in de bakken en gezelligheid. Maar dat kost wat. En dat hebben we niet. Er is een vriend/ex-buur van ons die graag wil helpen met de tegels. Maar als wij het zand niet aanleveren, heeft het weinig zin. Maar oh, wat zou ik ervoor over hebben een woonbare achtertuin te hebben, waar ook ik af en toe kan genieten van de zon en de buitenlucht........ Heel veel!
Vandaag weer een blog met gedachtenspinsels heb ik in de gaten. We houden het hier dan ook maar bij. Voordat jullie verstrikt raken in mijn brainfog..
Lfssssssss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten