What else is new: #moe #misselijk #slapopdebenen #nietfit
Zo, dan weten jullie hoe ik me voel. En jeetje, dat lijkt wel heel lang te duren hoor. Krijg ook weer een nieuwe koortslip, dus volgens mij heb ik last van de griep die overal heerst, maar bij mij niet doorzet. Ik kan geen koorts krijgen. En het is de eerste keer dat ik het op deze manier ervaar. Normaal werd ik wel verkouden, snotterig, en de echte griepklachten. Nu verergeren mijn eigen klachten en dat duurt gewoon heel lang. Nou ja, gewoon. Maar goed zo is het. Ik heb bv dinsdag ook niet gedoucht, kon het niet opbrengen zo beroerd was ik. Vandaag mezelf ertoe gezet en gelukkig is mijn douchehulp zo flexibel dat ze kan inspringen op de momenten dat ik me ietsje beter voel of gewoon wil douchen.
Het leventje gaat hier verder zijn gangetje, net als elke dag. We hebben een hecht gezin en daar ben ik heel erg dankbaar voor!!! Ze accepteren mijn ziekte, maar we zorgen met elkaar ook voor J ivm haar ME, voor H met zijn beperkingen en ook voor R die in het leven niet gespaard is gebleven. Ja, ik ben een gelukkig gezinsmens. En zeker als je dan ook je liefste Maatje ontmoet met zijn lieve vrouw. Mag gewoon niet klagen en toch op sommige dagen heb ik daar wel behoefte aan, omdat ik ook nog steeds zo graag zou willen werken, meedraaien in de maatschappij etc en niet zo aan de zijlijn staan. Want dat doet nog wel steeds zeer. Vanavond heeft H een belangrijke voetbalwedstrijd en daar kan ik dan niet bij zijn en dat vind ik nog steeds heel moeilijk.
Maar we doen het met wat we hebben, en daar ben ik rijk mee. Ik ben in de loop van de jaren vrienden en familie uit het oog verloren, soms eigen keus, soms door hen. Je maakt je wereld om je heen zo, dat je zoveel mogelijk negativiteit weert en de positiviteit binnen laat. Anders heb je teveel energie lekken en daar heb je dan zo weinig aan. Sommigen uit het verleden mis ik nog wel, anderen niet. Het is bij iedereen trouwens zo, de levenstrein rijdt verder. Wie er niet op wilt blijven moet bij een station uitstappen, of word eruit gezet. Zo gaat ieders levenstrein verder, met of zonder dezelfde mensen. Want bij verschillende stations stappen ook weer mensen in. En hoe raar het ook klinkt, door mijn ziekte heb ik ook heel veel lieve mensen ontmoet. Die vriendschappen gaan dan dieper en zijn anders. Omdat je samen een heel moeilijk deel van je leven deelt. Je ziekte. Met name een onzichtbare ziekte die je deelt. Niet altijd is deze te begrijpen door anderen, en mensen met dezelfde ziekte hebben logischerwijs aan een half woord genoeg.
En zo mijmeren we wat af in het bed waar ik de meeste tijd van mijn leven in doorbreng. Het brengt me niet alleen maar rottige dingen, maar ook de mooie mensen op mijn pad die ik heb ontmoet. En waar ik dankbaar voor ben.
Lfsssssssss
Zo vrij als een vogel
zal ik niet meer kunnen zijn
De onzichtbare ziekte
geeft veel vermoeidheid en pijn
Maar toch geniet ik ook
van mijn Leven zoals het nu is
Want kan je dat niet meer
dan heb je pas een groot gemis
©marb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten