Het leven gaat niet over rozen, voor niemand. Elk huisje heeft zijn kruisje.
Het is voor mij belangrijk dat te beseffen op slechte dagen. Dan ben ik zó moe en uitgeput, tranen vullen steeds mijn ogen. Niet omdat ik dan zou willen huilen, maar van moeheid. Prikkende ogen, starende ogen en tranen. Eigenlijk weet ik dan al dat ik een slechte dag heb. Maar ik wil daar ook niet altijd aan toegeven. Alleen geeft het zichzelf toe. Mijn lichaam geeft mijn psyche aan dat het beter een stapje terug kan doen. Niet alleen die tranende ogen, maar ook benauwd, een verdrietig onbestemd gevoel van binnen en de bekende lichamelijke klachten. Ik wil dan ook altijd wel weten waar het vandaan komt, wat ik teveel zou hebben gedaan of juist niet. Meestal kan ik er wel een oorzaak aan linken, maar soms ook helemaal niet.
En dat is vandaag. Ik zou niet weten waar deze stap terug weer mee te maken heeft. Dan baal ik, maar weet ik ook dat het geen zin heeft, want het is zoals het is.
Elk huisje heeft zijn kruisje!!!
Terug naar de Bron van binnen is dan essentieel voor mij. En van binnenuit kan ik weer stapjes vooruit maken. Betekent rust, liefde en geborgenheid. Je niet druk maken over de buitenwereld, maar alleen van binnenuit werken. En soms is dat heel erg moeilijk. Ik heb nou eenmaal een gezin en een moeder en liefste vrienden. Allemaal maken ze deel uit van mij. Dus als ik dat zo opschrijf, mag ik ook vanuit hen de stappen maken. Delen wat me dwarszit en samen op pad. Samen Sterk. Niet alleen.
Toen ik de status las van mijn zoon op Facebook, realiseerde ik me wederom dat ik mijn kinderen ook met hun zorgen en beperkingen op de wereld heb gezet. Dingen waar ik niks aan kan doen. Mijn dochter met dezelfde ziekte als ik en mijn zoon met het Syndroom van Gilles de la Tourette en PDD/NOS. En wat gaan zij er goed mee om. Grenzen weten ze, en ook zij gaan die regelmatig wel een keer over. Maar kinderen, jeugd, laten het over zich heenkomen, delen wat op hun hart ligt en daarna kunnen ze weer verder. Zo kan ik ook weer veel van mijn eigen kinderen leren. Het is een wisselwerking. Zo werkt ons gezin ook. Een wisselwerking van voor elkáár zorgen, er voor elkaar zijn en elkaar helpen waar nodig of waar hulp gevraagd wordt. Ook bij mijn liefste Maatje werkt het precies zo. We delen alles. Zoals je met een hartsvriendin zou doen. Maar die heb ik niet, ik heb een hartsvriend. En ik weet dat sommigen zullen denken dat we meer zouden willen dan vriendschap. Maar dat is onze essentie en uitgangspunt totaal niet. We zijn niet op de wereld om elkaars relatie stuk te maken. Want onze relatie is uitstekend met onze eigen partners. Maar omdat het man en vrouw is die alles met elkaar delen, wordt er zo over gedacht. Ik ben nu wel zover dat ik denk, ze denken maar. Ik heb haal er mijn kracht en steun uit. En dat is wederzijds. Ze doen maar, als wij maar weten, dat we Samen Sterk zijn.
Ach en dan laat ik de slechte dag vandaag maar voor wat het is. Het is zoals het is. Ik voel me niet lekker, ik voel me moe en uitgeput. En dat mag, want ik ben ik. Morgen zal het weer beter zijn. We leven per dag en gaan de volgende dag weer verder.
Heel veel liefs van mij en ik vind het heel fijn dat jullie toch steeds mijn blog lezen, zodat jullie ook een beetje weten wie ik ben. Wie ik nú ben. Want ik ben veranderd sinds het verleden. Elk mens verandert elke dag mee met zichzelf en je dierbaren mee. Je gaat anders over dingen denken en nadenken. En dan weet je, ik ben Samen Sterk met mijn gezin en mijn moeder en mijn Liefste Maatje. Het komt weer goed. Laat het maar even Zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten