Het was rond kwart over twaalf toen we telefoon kregen dat de huishoudelijke hulp (vervanging) niet zou komen. Grrrr. Balen. We werden door TSN teruggebeld, dat we dan misschien morgen wel een ander zouden kunnen krijgen, maar daar hadden wij geen zin in. Want morgen is het douchen voor mij en de voedselbank in de middaguren. Komt dus gewoon niet uit. Hopen dat onze vaste hulp volgende week beter is, dan mag ze twee ochtenden bij ons werken.
Maar ik baalde. R had het ineens toch wel heel druk. Wassen moeten gedraaid worden, kattenbak verschoond, opgeruimd, geveegd en ga maar door. Dus toen R boven was, dacht ik...............laat ik eens gebruik maken van het mooie najaarsweer. Het zonnetje schijnt uitbundig. Ik mijn kast in, mijn winterjas van stal gehaald (zomerjas was inmiddels al bij de was beland). Onder mijn bed gekropen (auwtchhhhhh) daar stonden mijn instaplaarzen en zonder wat te zeggen ben ik de deur uitgelopen met twee honden in mijn kielzog. Op naar het veldje, 50m hier vandaan. Daar aangekomen dacht ik, ik kan nog eigenwijzer doen en een klein rondje maken door het bos. Dan loop ik aan de rand van De Hoogte, achter onze wijk, achter de huizen langs op een bospad.
Voor een gezond persoon is dat een wandeling van denk ik hooguit 10 minuten. Ja, zo hard kan ik niet, dus mijn rondje werd een minuut of 20 denk ik. Gaanderweg dacht ik wel, oops waar ben ik aan begonnen. Buiten adem, hartslag op hol (schatting rond 140), pijn in mijn rug, benen die me eigenlijk geen stap verder konden dragen (ze wilden wel hoor, want ík wilde, maar ze konden eigenlijk niet meer) ............... maar de zon, de geur van het bos droegen me. Eindelijk was ik dan thuis.
Bed? Nee. Ik ben voor een kop koffie op de bank gekropen. Eigenwijs? Ja. heel erg. maar dat was ik vandaag toch al. Een beetje opstandig. Ken je dat? Dat je ergens van baalt en dan dingen doet die niet zo verstandig zijn? Dan weet je hoe ik me voelde vanmiddag. Na een uur, anderhalf, lag ik weer in mijn bed. En dat was op dat moment ook hard nodig, ik kon niet meer. Ja, over grenzen heengegaan, maar het kon me even niets schelen. Nu boeten. Maar dat moet iedereen wel eens. En ik vaker als ik de grenzen op blijf zoeken. Maar weet je, ik heb wel lekker even de buitenlucht gesnoven waar ik zo naar verlangde én ik heb R kunnen helpen, want hij hoefde de honden nu niet uit te laten. Daarom dus.
En weet je, misschien ga ik morgen wel weer even met de honden naar buiten, want de buitenlucht is verslavend. *bloos*. Zou dat het ook zijn als het morgen dus regent? We zullen het zien.
Dag, morgen misschien meer, nu maar bijkomen en boeten van mijn eigen wijze ;-))
Lfsssssssssss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten