Rust ....... ik zoek rust. Mijn hoofd zit te vol. Gedachten hier, geluiden daar, ik word er misselijk van. Ik merk dat ik alles tegelijk niet meer aan kan. Ik doe al minder op twitter. Gewoon omdat het teveel is. Dus mis ik daar wat, dan spijt me dat, mentions lees ik altijd, maar vaak vertraagd. Dan de spelletjes op mobiel, leuk, maar niet als ik ook achter facebook zit. De geluiden van mijn mobiel uit. Het irriteert me. Ik kan het er niet bij hebben. Kan niet alles meer tegelijk. Ik vind eigenlijk dat ik al teveel heb ingeleverd het afgelopen jaar, de afgelopen jaren. Steeds er maar weer achter komen dat je niet alles meer kunt, wat je vroeger wel kon. Het is al snel teveel. Mijn gezin neemt al zoveel mogelijk van me over. #Dankbaar! Leren één ding tegelijk te doen, óf een spelletje, óf twitter even "bijwerken" en antwoord geven óf facebook. Mail kan wachten, daar kan ik ook straks op antwoorden. Facebook is mijn sociale wereld, mijn wereld waar ik in thuis hoor, bij wie ik thuis hoor. Veel die me begrijpen. Ik kan het gewoon niet meer allemaal tegelijk :( Dat doet me zeer. Zelfs mijn pc moet ik nu gaan doseren. Het kost anders teveel. Het wordt me anders teveel. Ik kan het niet meer tegelijk. :(
Okee, en hoe is het nu met mij. Ik heb sinds vrijdag keelontsteking, maar mijn lichaam werkt keihard, dat merk ik aan de energie die alles kost, om weer van die keelontsteking af te komen. En het gaat de goede kant wel weer op. Maar heb bewust zélfs even afstand genomen van mijn sociale wereld. Ik moest wel, want anders kreeg mijn lichaam de rust niet die het keihard nodig heeft. Vrijdag wil ik koste wat het kost wel naar Dr. Visser in Amsterdam. Ik heb de verwijzing van mijn HA binnen.
Vanaf mijn 16e staat inderdaad in mijn dossier: psychische klachten die lichamelijke klachten geven. Hoe bekend klinkt dit nu!!! Ik hád en héb geen psychische klachten, maar de lichamelijke klachten zijn daaraan altijd ondergeschikt geweest!!!
Gebikkeld heb ik, roofbouw gepleegd op mijn lichaam, het was toch maar psychisch. Ik sprak gisteren een oud-collega van mij, die was even bij me op visite (en wat hebben we het fijn gehad!!! TOP Anderhalf uur, was voor mij lang genoeg, maar wat was het fijn). Ik had gewild dat ik het langer kon volhouden deze bezoekjes. Maar zij vertelde mij dus, dat ze nóóit wat aan me gemerkt heeft. Terwijl ik zó vaak 's ochtends vroeg al mijn ontbijt weer in de wc had zien verdwijnen. Er waren en er zijn er genoeg die de ziekte die mijn lichaam heeft gesloopt niet begrijpen. Is ook moeilijk. En toch was ik gisteren zo zielsdankbaar dat deze collega mij opnieuw heeft opgepakt, en ook deze weg met me wil gaan. Korte bezoekjes, die lang genoeg zijn voor mij, maar die me wel doen beseffen dat ik niet meer ben die ik was. Mijn ziekte heeft mij veranderd. Toch superblij dat ze wel weer wil komen, dat het hier niet bij blijft.
Vrijdag dus naar Dr. Visser in Amsterdam. Een hele reis, maar het is de reis volgens mijn MEdelotegenoten meer dan waard. Dáár hou ik aan vast!!!
http://www.parkstadkliniek.nl/cardiologie.html
Met H gaat het met héle kleine stukjes vooruit. Hij heeft tijdelijk mijn woonkamerbed, omdat het mij té lang duurde, met té veel pijn. Afgelopen nacht, na een dag en nacht op mijn woonkamer bed, heeft hij geslapen zónder pijn!!! Dat is dus mijn doel. Ik bezet dus de 3zits bank of mijn slaapkamer bed. Maar dat geeft geen problemen zolang we geen bezoek krijgen.
Lieve allemaal, ik ben er dus wel, maar niet overal evenveel momenteel. Rust moet ik écht zoeken en hebben om mezelf weer op de oude rails te krijgen. Mijn keelontsteking moet de deur weer uit. Daar neem ik mijn tijd voor, geholpen door mijn lieve bedmaatje!!! Want wat is het moeilijk voor jezelf kiezen, terwijl je je al schuldig voel als je gezin door jou tekort komt. Ja, ik weet het, het is mijn gevoel, maar ik krijg aan alle kanten hulp. En ik ben jullie dankbaar (degene die ik bedoel, weten vast wíe ik bedoel)
Lfssssssss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten