Een dag als vele anderen
weer probeer ik
want ik wil zo graag
weer val ik
in plaats van rechtop te staan
ik kan niet meer
en ik wil zo graag
De buitenlucht snuiven
de regen weer voelen
ik kán alles zelf
maar het lukt me niet meer
energie vertrokken
voordat ik iets heb gebruikt
Onbegrip vanuit mij
naar het lichaam
het wil niet doen
wat ik zo graag wil
Ik wil weer werken
mezelf kunnen verplaatsen
gewoon zoals een ander
die ik door het raam
voorbij zie gaan
ik wil zo graag
Maar als ik wat doe
wordt het afgestraft
energie is er niet meer
maar de wil blijft
Blijf hopen
wordt er gezegd
wat denk je dan
dat ik doe
elke dag opnieuw
blijf ik hopen
op een beetje meer
energie in mijn lijf
Nee ik geef nooit op
wees niet bang
ik strijd mijn gevecht
met opgeheven hoofd
maar moedeloos
af en toe
want ik wil zo graag
Opstaan en weer verder gaan
niet vallen of niet kunnen
de hoop zal altijd
blijven waar ik ben
en wat ik doe
Over grenzen zal ik
altijd blijven gaan
begrijpelijk toch
ik ben ook maar mens
Ik geef niet op
ik ga echt wel door
al ziet men
dat lang niet altijd
Ik voel me vaak schuldig
omdat ik niet meer kan
ik ben moeder en partner
maar meer een kasplant
op een bed in de kamer
Ik wil echt heel graag
vertel me dan hoe
heb geen geld voor
onderzoeken of medicijnen
Ik wil echt heel graag
geloof me
zonder al te veel woorden
en laat me niet steeds
alles weer moeten
uitleggen wat ik voel
Ik geef de hoop niet op
ik vecht elke dag door
ik geef mezelf
de kans om
dingen te doen
die ik niet kan
maar die ik dan doe
omdat ik dat wil
ik wil namelijk zo graag
eenzaam gevoel
en gelukkig sta ik
niet alleen
Chronisch positief
en niet klagen maar dragen
zo ga ik verder
mijn lijf wil niet
maar ik wel!!!!
©marb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten