Vroeg dag vandaag! Vandaag wordt H geopereerd aan zijn liesbreuk. Hij was rond 10.30u opgehaald voor OK en nu, om 12.30 nog niks gehoord. Straks maar weer even bellen. R is mee met hem, en J is naar school. Dus ik ben alleen thuis en ik wil teveel heb ik al gemerkt. Wasmachine, wasdroger, vaatwasser, kattenbak, ze houden me niet van de straat, maar uit bed. En dat ga ik dus nu merken. Niet slim. Maar gewoon eigenwijs. Vaatwasser draait nu voor de tweede keer, nu leeg, met schoonmaak spul erin. Moet gewoon één keer in de zoveel tijd. Wasmachine en -droger draaien ook voor de tweede keer en wil dat nog één keer doen, omdat er natte handdoeken bij zitten en die gaan zo stinken. Daarna mogen de overige gezinsleden het weer overnemen. Ik merk dat mijn spierkracht enorm is afgenomen de laatste maanden. Ook buiten adem als ik maar iets gedaan heb, en mijn hartslag heeft ook moeite vandaag zich te herstellen. Dus mijn liefste maatje beloofd dat ik niet veel meer doe vanmiddag. En beloftes kom ik na, dus straks alleen dus de wasmachine en -droger nog een keer en verder niet veel. Moet J ook nog een WA sturen wat voor boodschappen ik nodig heb. Allemaal dingen die R anders altijd doet, mijn geheugen is een zeef en de rest hierboven erbij ... ik heb gewoon echt de kracht er allemaal niet meer voor.
Ik merk ook dat ik nerveus word dat ik nog niks heb gehoord van het ZH. Ik ben namelijk nóg een keer eerder thuis geweest met een opname en wel 5 jaar geleden van R. Toen ik na uren wachten eindelijk een zuster te pakken kreeg, zei die doodleuk, oh, hebben ze U niet gebeld, er is een complicatie opgetreden en meneer ligt op hartbewaking. Die schrik zit er denk ik nog steeds enorm in. Bah.
En R is uiteraard een stuk nuchterder, want die heeft de paniek toen hier thuis niet meegemaakt. J en H moesten allebei à la minuut een opvangadres (waren 5 jaar jonger), ik weet niet hoe ik toen naar Groningen ben gereden over de snelweg naar het UMCG, maar de schrik was echt shit.
Ik denk dat ik daarom, nu ik niet bij H in het ZH ben, veel nerveuzer ben, nu ik weer thuis zit af te wachten.
----------------------
Rond 13.15u een bericht uiteindelijk: H is terug op zaal. Operatie is gelukt, heeft wel veel pijn, maar al wel weer wat gedronken. Nu wachten tot ze de chirurg hebben gesproken en groen licht hebben om naar huis te gaan. En dan tijd nemen om te genezen. Dat is nog de grootste uitdaging om onze sporter rústig te houden :)
Zelf weer wat rustiger, ach, ik heb de zenuwen mezelf toegestaan, het is toch m'n zoon. ;-)
Morgen horen jullie de rest van de belevenissen. Ik ben nu eigenlijk gewoon inspiratieloos, nu de druk en spanning eraf is. Ik laat me even lekker meevoeren op mijn gevoel ... misschien maar eens een powernap als het lukken wil :-)
Lfssss
En voor H:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten