Helaas merk ik nog steeds dagelijks dat een diagnose #ME ook door de mensen met wie je omgaat of welke je op je Weg tegenkomt, niet serieus nemen als een slopende neurologische immunologische ziekte. Alsof je doet alsof en alsof de waarheid ver van je bed ligt. En dat zelfs terwijl er al zoveel duidelijk is door onderzoeken en testen op papier.
Om nog een ándere kant te belichten van deze chronische ziekte heb ik hieronder iets voor hen neergezet, je weet maar nooit of het toch bijblijft en mensen zich steeds bewuster worden dat het wel degelijk een serieuze ziekte is, zonder dat wij altijd maar hoeven te vechten voor erkenning.
Na het krijgen van de diagnose #ME, is het normaal om verschillende emoties voelen. Het is belangrijk om te gaan met deze gevoelens en om ze te herkennen voor wat ze zijn - de stadia van rouw.Je zal waarschijnlijk verdriet hebben om je oude leven wat je verliest, om de beste vooruitgang te boeken bij het beheren van je nieuwe.
In haar boek ©On Death and Dying, Elizabeth Kubler-Ross onderscheidt ze vijf stadia van rouw die een patiënt doorloopt na het horen dat je een chronische, (nu nog) ongeneeslijke ziekte hebt. Dat is begrijpelijk, omdat je waarschijnlijk tijd nodig hebt om een aantal grote veranderingen aan te brengen in uw levensstijl.
De stadia van rouw zijn:
1. Ontkenning - Een weigering om te accepteren wat er gebeurt.
2. Boosheid - Gevoel dat het niet eerlijk is of boos in het algemeen.
3. Hoop -Toch de hoop dat je weer beter zal worden, elk sprankje hoop wordt aangegrepen.
4. Depressie - Opgeven, het je niet meer interesseren wat er om je heen gebeurt of wat er met je gebeurt.
5. Acceptatie - In het reine te komen met de situatie en klaar zijn om verder te gaan.
Als je eenmaal hebt bewogen door deze stadia, zal het omgaan met, waarschijnlijk makkelijker zijn, maar je kan nog emotionele dips hebben. Als je niet in staat bent om de stadia van rouw goed door te komen of het gevoel hebt dat je psychisch depressief bent, moet je het je arts vertellen. Het kan nodig zijn om professionele hulp te hebben om je te helpen door deze stadia heen te komen tot acceptatie. Vergeet niet dat emotionele dips vaak voorkomen in combinatie met deze stadia.
Je moet ook een ondersteunend netwerk opbouwen, via vrienden en familie of lotgenoten in je omgeving of online. Je moet mensen om je heen hebben die je kunt vertrouwen en waar je je verhaal kwijt kunt.
Mensen die iemand kennen die #ME heeft, of een andere chronische ziekte, vergeet niet dat verwijten en onbegrip kunnen leiden tot verergering van de situatie van deze zieken. Probeer ze te begrijpen, lees je in wat het betekent om de ziekte te hebben en geef ze ruimte om zich te uiten. Geef ze het gevoel dat ze er sowieso mogen zijn en wijs ze niet af of naar het Rijk der Fabelen.
Lfssssss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten