Terwijl heel Nederland die examens heeft gedaan kan vieren of hij/zij geslaagd is, of de wonden likt .... Mijn zoon moet nog mondelinge examens doen op 3/4/5 juli. Daarna hoort hij het pas. Hij doet via speciaal onderwijs VMBO-tl via staatsexamen. Dus mijn zoon heeft nog geen vakantie, nog geen vrij, maar is nog hard bezig met zijn school.
Dag 8 - nog steeds bijwerking van de kuur en dus geen opluchting nog. Steeds misselijke vlagen, energieverlies en zorgen dat ik niet teveel kruidig eet, goed drink (maar dat doe ik sowieso al), twee mokken koffie per dag, verder thee, water en sap. Ach, we doen het ermee en nee, prettig voel ik me er nog niet bij, maar het is zoals het is. Gelukkig niet meer aan de lopende band, maar 1x à hooguit 2x per dag.
Let it be and go with the flow, het zal over zijn voordat ik een jongetje ben geworden ;-))
Kracht van Twitter. Ik volg sinds de branden hier in Winschoten en dat is al weer een poos geleden, de burgemeester van onze gemeente Oldambt. Door een samenloop van een dialoog tussen een partij hier in het Noorden en de burgemeester, reageerde ik dat het erg moeilijk is hoofd boven water te houden als een gezin met twee chronisch zieken, 1 uitkering en 2 pubers. Daarop stuurde hij de vraag of ik hem via mail wat meer kon vertellen. R heeft gisteren een goede mail in elkaar gezet, ik heb het nagelezen en even wat leesbaar aangepast en verstuurd. Vanmorgen kreeg ik de tweet van de burgemeester dat hij de mail in goede orde had ontvangen en dat hij in de organisatie naar oplossingen gaat zoeken voor ons. Ik ben héél benieuwd waar hij mee aankomt en wat zijn plannen zijn. Maar het feit dat je in een gemeente woont, waar de burgemeester nog daadwerkelijk om zijn burgers geeft, die gemeentes zijn vaak ver te zoeken. Dus ik wilde toch via mijn blog ook onze burgemeester Pieter Smit bedanken voor zijn betrokkenheid en of er nu wel of niks uitkomt.........hij luistert wel naar de verhalen achter de mensen. En dat is al een heel voorrecht. Zouden we in het Westen nooit hebben meegemaakt!!!
Vertrouwen, verbondenheid en aandacht. Wat doet dat dan veel met een mens. Met mij in elk geval wel. Het geeft je kracht en hoop. Het geeft het gevoel van gehoord worden en willen horen. Niet alleen in bovenstaand voorbeeld, maar ook naar mijn liefste vrienden. Het werkt wederzijds en vice versa. Het maakt me ook dankbaar. Dat je nooit echt alleen staat, maar er ergens altijd iemand is die je kan helpen, al is het alleen maar door te luisteren en je het gevoel gehoord te worden kan geven. Het is niet te omschrijven wat voor gevoel het je geeft, diep van binnen. En ik denk dat je die gevoelens ook niet onder woorden zou moeten willen brengen, die mag je koesteren in je hart en voelen. Daar zijn ze op hun plaats en wat je krijgt draag je vanzelf op een ander moment weer uit.
Lfssssss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten