Vergeet ME niet

woensdag 5 juni 2013

05 juni 2013

Lieve bloglezers,

Prachtig weer... laat iedereen die ervan kan genieten, ook genieten!! Ik weet niet of ik de zon wel in wil. Ik geniet eigenlijk gewoon vanuit mijn bed, ramen en deuren open, het is heerlijk! Mijn tuin is nog niet zoals ik hem graag wil hebben, dus dat trekt ook niet om er dan van te genieten. Dan geniet ik toch liever gewoon op mijn manier.
Waarom dan toch dat onrustige gevoel als iedereen geniet buiten. Het is dus niet zo dat ik het mis. Ik vind het zalig zo. Mijn rug rust, nog steeds geen helse pijnen gehad, beter nog, ik heb nog steeds de pijnen niet terug van hiervoor. Het voelt nog steeds niet alsof ik de vlag buiten kan hangen, te voorzichtig denk ik, maar wie weet! Dan kan ik ook weer wat rommelen in huis. Of zelfs óm huis. Om vervolgens ook ooit weer eens een boodschapje in huis te halen! Dromen genoeg.
Maar had het over het onrustige gevoel, alsof ik mezelf moet verdedigen tegen het geweld wat buiten losbarst. Iedereen geniet van de zon, terrasjes, paden op - lanen in. En ik, ik geniet van thuis zijn met dit mooie weer. Ik móet mezelf niet altijd maar lopen te verdedigen, of willen verdedigen. Ik heb het zo prima naar mijn zin.
Ik mis wel twee dingen. Aan beiden kan ik niks doen. Dus moet ik het proberen niet te laten overheersen. Dus dat. Misschien is het dat wel wat me onrustig maakt. Ik weet  het niet. Ik kan de vinger er niet precies opleggen. Deze twee dingen lossen zichzelf ten koste van mezelf, het gezin en de ander wel weer op. Ik kán niet overal controle over hebben. Maar mis het wel.
Spanning in de spieren vertellen me dat het me niet lekker zit, maar ik moet los laten. Ik moet. Het gaat me ook wel lukken, maar dan moet ik tevreden zijn met mezelf, zonder dat ik onrust voel. Ben ook moe. En toch best goed geslapen, maar wel meer wakker geweest.
Behoefte aan dit op te schrijven, gedachtenspinsels, mijn gedachten. Daar heb ik aan voldaan. Maar echt beter ga ik me er ook niet door voelen.
Straks eerst maar eens een mail terug schrijven. Dat wacht ook al veel te lang.

Lieve allemaal, geniet op je eigen manier, zonder de jouwe op te willen dringen! Dat is het Leven.


Lfssssss



Geen opmerkingen:

Een reactie posten