Alweer wat geleerd van een MEdelotgenote. Ook weer nooit bij stilgestaan, maar wat wordt mijn leven eigenlijk toch steeds beperkter.
Maar door emoties en stress kan je dus ook in een PEM verzeild raken. En dat ben ik dus rijkelijk gegaan. Hoofdpijn, vermoeidheid, uitputting, verzuring voeren de boventoon.
Heb vanmorgen kunnen uitslapen, maar het geeft geen verlichting. Op dit moment tenminste nog niet. Zal vast wel weer komen. Na wéér heel veel rust en ondertussen lepels sparen voor 7 februari, dan heb ik mijn tweede afspraak in Amsterdam. En spanning en stress zoveel mogelijk ontlopen.
Bleghh. Niet dat ik graag spanning en stress heb, maar als je het hebt, moet je denken oh ja, ik moet het ontlopen, dat geeft toch nóg meer spanning en stress. Wat een rare ziekte is #ME. Het wordt me wel steeds duidelijker hoor.
Want ook door mijn vriendin wist ik al een poos dat het beeldscherm van de pc, je lijntje naar sociale contacten, teveel kan worden. Nu vanmorgen was er weer een MEdelotgenote die probeert een uurtje (!!) per dag te werken. Thuis via de pc. Prachtig zouden we toch met z'n allen denken, wat een oplossing! Dit is wat ze schreef:
Uur surfen op het internet voor een specifiek product wat je baas voor het bedrijf zou willen is toch erg intensief blijkbaar... Teveel info? Prikkels?
Dan bedenk ik me echt even hoe ik het in vredesnaam ga doen, en óf.., terugkomen naar 12u in de week... En als ik dan denk dat een gemiddeld mens 40u kan werken zakt de moed me meteen in de schoenen, as a figure of speach ;-).
*slaakt maar een diepe zucht*
Is toch ook nauwelijks voor te stellen voor iemand die dit niet heeft, hoe dit werkt in mijn lijf...of beter gezegd níet werkt!...
Ik kan het niet anders omschrijven, dan dat je als MEptn aan werkelijk álle kanten beperkt wordt. En ik ben het niet gewoon om te klagen, veel te klagen op mijn blog. Gisteren al over de belachelijke situatie dat we alles in geld zelf moeten ophoesten, vandaag dat PEM gewoon om de hoek ligt waar je het niet verwacht. Ik wil een positieve blog, een blog waar uitleg op komt hoe te leven met ME Of meer hoe het Leven met ME is. En dan ontkom je dus niet aan blogs waar je ook je gal moet kunnen neerzetten. Omdat ik weet dat ik de enige niet ben en "men" niet weet hoe het werkt.
Je ziet het, zelfs als MEptn ken je alle valkuilen nog niet helaas. Maar gelukkig kunnen we er wel voor elkaar zijn en elkaar helpen en steunen. Want dat dát nodig is, is me deze week wel heel erg duidelijk geworden.
Morgen misschien een positievere blog of zomaar weer een dag uit mijn leven met mijn gezin.
Lfsssss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten