Lieve bloglezers,
Een dag verder en ook een dag met veel verwerkingen verder. Samen met mijn maatje, kijk ik eens terug op mijn leven en wordt me veel duidelijk.
Er valt zoveel op zijn plaats, dat het me goed doet samen met hem eens terug te kijken. Je moet toch ergens alles een plek geven.
Deze ziekte, waarom er bepaalde gebeurtenissen hebben plaatsgevonden, wat Dr Visser bedoelde met dat het niet zo gek is dat ik vanaf mijn hernia operatie bedlegerig ben geworden. We zijn samen al een heel eind gekomen, nu mijn jeugd nog. Dank je wel lieve Vriend!
Vandaag een beetje verdrietige dag en vraag me niet waarom. Voel me alleen, geknokt en gevochten, soms vraag je je af waarvoor. Ja, ik weet het, ik heb kinderen om voor door te gaan en een lieve man die vrijwillig bij me wil wonen. Maar het voelt vandaag even net als Remi - Alleen op de Wereld. Morgen weer een dag.
Ik denk dat alle chronisch zieken hun dagen wel hebben, dat ze zich afvragen waarom. Maar vaak sta ik er niet bij stil. Het is zoals het is en dat moet me weer sterken.
Lfsss
fijn dat je even heb kunnen kijken hoe en wat je leven lieverd.
BeantwoordenVerwijderenTja die dagen kennen we helaas allemaal wel, verdrietig zijn zonder rede je alleen voelen terwijl je huis vol zit. Dikke knuffel lieve schat