2014

Lieve bloglezers,

Zonder voornemens en verwachtingen een nieuw jaar in gegaan.
Elk jaar had ik voornemens, verwachtingen, ideeën, hoop. Bewust ben ik dit jaar ingegaan zonder al deze prachtige gedachtes. Omdat het bijvoorbeeld vorig jaar allemaal zo'n teleurstelling was. Ik wilde namelijk heel graag dat ik mijn bed in de woonkamer niet meer nodig zou hebben. En zie daar, het staat er nog steeds. Ik wilde heel graag naar Castricum, naar mijn moeder. En zie daar, ik ben er een heel jaar lang niet geweest. En zo kan ik nog wel doorgaan.
Dus daarom ben ik dit jaar met open vizier tegemoet getreden. Met een chronische invaliderende ziekte als ME (en Lyme) kan je wel allerlei verwachtingen en hoop hebben, voornemens op beter, maar het is alleen maar een teleurstelling als dat niet lukt. We "wachten" nog op een medicijn die ons procenten terug zou kunnen geven. Die ons misschien wel beter maakt. Maar in die tussentijd wil ik absoluut niet domweg liggen wachten.
Iedereen van ons probeert op haar/zijn manier om te gaan met de afnemende gezondheid, met wel of niet deel kunnen nemen aan de maatschappij. En dat is iets wat we ieder voor zich kunnen invullen of niet, daar heb je helaas nog geen invloed op. Protocollen, aanvullende supplementen, medicatie ... we doen het ieder op onze eigen manier wat voor het gevoel goed is.
Op een gegeven moment heb je ook een ritme wat het beste bij je past. En bij onze ziekte is dat niet één lijn die je kan volgen. Helaas. Het zou het een stuk makkelijker maken zal ik je zeggen. Maar dat is dus niet zo. Ieder zal zijn/haar eigen weg volgen, onderwijl wetend dat je gesteund wordt door de Vereniging, je MEdelotgenoten (Lymestrijders), de Stichting, en in mijn geval ook mijn gezin, mijn moeder, en niet onbelangrijk mijn huisarts.
Ik laat dit jaar heerlijk over me heenkomen, kijk per dag wat er mogelijk is, plan zo min mogelijk en wie weet kan ik met mijn blogs ook dit jaar herkenning oproepen, en zorgen dat lotgenoten zich niet zo alleen voelen. Dat je weet dat er meerderen zijn en het zijn er nogal wat!
Dus voel je nooit alleen. We zijn samen. Op Facebook, Twitter, maar ook via de Vereniging of Stichting. Voel je verbonden met anderen die net als jij vechten voor zichzelf en een stuk menswaardig bestaan.
Doe gewoon wat goed voelt, laat je niet van de wijs brengen door mensen die het altijd beter weten, die denken vanuit een heel andere gezichtshoek dan MEdelotgenoten en Lymestrijders. Dat is logisch, maar blijf dichtbij jezelf. Voel vanuit jezelf. Lach zoveel mogelijk, maak het positief binnen de soms kleine kring waarin je je begeeft. Je kan altijd en overal lotgenoten of lieve familie/vrienden vinden, die je steunen en warmte en liefde sturen en wensen. Ga daar vanuit. En van jezelf. Niemand kent jou beter dan jezelf.

We gaan ervoor. 2014, kom maar op!!!

Lfsss