Hoelang dit ging duren, zei ik in mijn vorige blog van alweer bijna een week terug. Lang dus. Ben er nog niet helemaal. Zware week achter de rug helaas. Natuurlijk zijn er altijd lichtpuntjes in zo'n week. Die probeer ik althans wel te zien als dat lukt. Maar niet slapen is creepy, slopend, niet lang vol te houden ... Maar ja, naast misselijkheid, duizeligheid, hoofdpijn en andere pijnen en ellendelingen, moest ik wel volhouden. En de hoop houden op verbetering. Ergens. Hopen dat ik mijn bed, die ik inmiddels was gaan haten, weer aardig zou gaan vinden. Zelfs dinsdag onder de douche ... onwel. Dan ben je toch heel dankbaar dat je een douchehulp hebt. Hoe zal dat moeten als het allemaal wegbezuinigd gaat worden? Zal het me gegund blijven? Ik was blij dat ze er bij was en ik niet alleen was. Ik heb het gevoel de afgelopen week door een hel te zijn gegaan. Gisteren mijn douchehulp maar gevraagd of ze me op bed kon wassen. Tussen de douchebeurten in van dinsdag en vrijdag heb ik me ook niet kunnen wassen. Dus dat was toch echt hoogst noodzakelijk. Donderdagnacht en afgelopen nacht weer kunnen slapen. Eerst 7 uurtjes achtereen en afgelopen nacht bijna klokje rond. Nee, ik voel me nog niet zo. Maar het is wél weer een begin!
En dan is het morgen Pasen 2013. Koude Pasen. Héle koude Pasen. Maar we mogen het wel weer meemaken. En dat stemt me dankbaar. Of het nou koud is buiten of niet. En natuurlijk had ik voor al die lieverds die het zo missen, graag wat warmte gehad buiten. Maar ik kom te weinig buiten om stemrecht erover te hebben vind ik. Natuurlijk wil ik heel graag met mijn scoot mooie ritjes maken of even naar het stadje. Maar afgelopen week bijvoorbeeld.......had dat ook niet gekund. Warmte geeft me nog meer het gevoel van uitputting. Ik heb genoeg zweetaanvallen. Maar nogmaals, ik gun het iedereen die er naar verlangt!!!!!
De afgelopen week hebben mijn gezin, mijn liefste Maatje en mijn moeder, mijn hoofd overeind weten te houden. Wat ben je dan rijk... Dan voel je warmte, kracht en liefde stromen. Daar kan je weer hoop uitputten op een betere periode. Je voelt je al zo machteloos en alleen ......
Toch blijven mijn gedachten de laatste tijd ook steeds meer hangen in de vraag of er een verband staat met mijn ziekte en de ziekte van LyME. Er zijn zoveel lotgenootjes die erachter komen dat de ziekte van Lyme een grote boosdoener is in hun welbevinden. En dan vind ik toch de wereld heel oneerlijk soms. Want de kosten die onderzoek van het bloed én eventueel behandeling met zich meebrengt, kan ik dus "gewoon" niet betalen. Maar als je nagaat hoe ziek die bacteriën je maken en hoeveel schade ze aanrichten van binnen zonder dat je het in de gaten hebt omdat je niet wéét dat je Lyme hebt. Het maakt me angstig, boos en verdrietig. Verward omdat ik het niet kan laten testen. Vreselijk oneerlijk dat deze testen niet via de zorgverzekeraar vergoed worden! Ik kom er dus nooit achter. Het is zoals het is. Zou het me lukken om het ooit naast me neer te leggen?
Ik ben maar met probiotica capsules begonnen. Het helpt in ieder geval een goede darmwerking heb ik gemerkt, en ik hoop dat het toch wat doet aan de foute bacteriën waar ik ziek van ben.
Een veelzijdige blog...........hoop, angst, boosheid en toch weer hoop. Waarop weet ik niet. Maar ik wil me niet gek laten maken (dan zit het namelijk wél tussen mijn oren, en daar pas ik voor), dus leuk of niet, eerlijk of niet, Hoop en Lichtpuntjes blijven zien. Dat is hoe ik leef.
Lfssssss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten