24 maart 2013

Hallo bloglezers,

Een dag nadat ik mijn grenzen ben over gegaan en naar Derek Ogilvie ben geweest ... Ik heb ervan genoten! Maar dat kon alleen door extra medicatie. Slim? Nee! Genoten? Ja!
Ik heb dus een heerlijke avond gehad met mijn gezin. Het was fijn om het met z'n vieren te kunnen doen, maar ik merk dus wel dat het eigenlijk een stap te ver weg is voor mij. Ik heb genoten van Derek en hoe bezig is met zijn werk, hoe hij is en in welke Kracht hij staat als hij contact maakt met de spirits. Een fijne avond.

Nu The Day After. En die is heftig. Héél heftig. Misselijk, hoofdpijn, het gevoel alsof ik onder een olifant heb gelegen. Energie level van ongeveer 10%. Ik lig dus al de hele dag plat. Heb een heel onrustige nacht achter de rug. Elk uur wakker van de pijn bij het draaien (wat draai ik dan veel in bed zeg!) De middag en avond tot nu toe is slepend, slopend en brekend. Maar ik doe mijn best evengoed een onderdeel van het gezin te zijn.
Het zal me benieuwen hoelang deze nu weer gaat duren. Wat moet je er toch veel voor inleveren elke keer. En ik weet het, eigenlijk zou ik het niet meer moeten willen. Ik zal er eens over nadenken.
Ik heb er moeite mee dat ik zoveel moet laten gaan. Ik moet me meer gaan concentreren op kleine dingen om te kunnen genieten. De grote dingen gaan niet meer lukken. Zal het rust geven uiteindelijk dit te weten? Heb er geen flauw idee van. De tijd zal het leren.

In de nacht van vrijdag op zaterdag met een apparaatje geslapen, die mijn slaap onderzoekt. Morgen aangetekend terugsturen naar Dr.V. Ik ben benieuwd. Zal meteen bellen, voor een afspraak met Dr.V. Ik wil graag een verhoging van de amitriptyline. Nee, die wil ik niet ,maar daarover zou ik contact hebben. Plus de uitslag van het slaaponderzoek. Heb er een "mooie" wond van overgehouden. Kan gewoon niet tegen plak op mijn borst. En daarbij zat er ook nog een kastje, dus zal me benieuwen wat er uit komt, want ik heb niet geslapen zoals ik anders slaap. Hoewel, afgelopen nacht ook elk uur wakker, mag toch hopen dat het niet mijn normale ritme gaat worden.

Helaas merk ik dat ik stapsgewijs, langzaam aan achteruit ga. Ik wil juist vooruit! WIE weet die knop te vinden???? Vermoeider, minder energie en veel meer pijn. Dat is het resultaat van alles tot nu toe en mijn lijf. Ik kan er niet omheen, maar ik baal hier erg van. Niks is de oplossing, en we sudderen verder. #chronischpositief ..... ik vind het wel weer terug!!!


Lfsssssss