30 april 2012

Vandaag geen blog zoals jullie van me gewend zijn, maar een in een gedicht gepakt gevoelsleven van een onzichtbaar zieke...


Liefde, vriendschap, aandacht
Ook als je ziek bent
maar er wordt vaak teveel van je verwacht
zeker als je onzichtbaar ziek rond rent

Je rent rond in je eigen gedachten
Je rent rond over je eigen grenzen
Je wilt erbij horen, doen wat anderen verwachten
maar stop! onzichtbaar ja, lees dit eens mensen

Onzichtbaar ziek is heel zwaar
Ze zeggen allemaal ik ben ook wel eens moe
ze denken er niet bij na
dat je ziekte er is van 's ochtendsvroeg tot 's avonds toe

Je wilt graag anders en meedoen, en even je ziekte vergeet
maar je onzichtbare monster gaat gewoon mee met pijn
er zijn veel onzichtbaar zieken die je niet weet
ze willen geen meelij maar meeleven is heel fijn

Onzichtbare monsters zijn er vele maten
bedenk dat deze zieken er niet voor hebben gekozen
geef ze het gevoel dat ze niet vallen in vergeten gaten
verwacht niet teveel van ze maar vang ze op als rozen

Ze zijn gewoon van buiten, maar van binnen
het is onzichtbaar en vergeten worden willen ze niet
geef ze het gevoel dat je voor hen wilt winnen
zonder dat iemand hun ziekte ziet

Onzichtbaar
verloren
onbegrepen
niet te horen
Onzichtbaar
maar aanwezig
en ze smachten
naar erkenning
begrip
en geen afgewezen herinnering
Laat ze niet vallen
de Onzichtbaar zieken
maar vang ze op
dankbaarheid
liefde
aandacht
kan je verwachten
als je ze niet laat vallen
maar op zult vangen



Partners moeten zich laten horen
en samen sterker staan
frustraties horen niet bij de zieke
maar bij elkaar





Lieve beste vriend, en lieve beste vriendin
Lieve dochter en lieve zoon
jullie zijn er voor me en houden me staande
voor jullie een dankwoord, een knuffel en een kus

©www.onzichtbaarziek.nl