Het verruilen van bed ging wat moeizamer, wat gisteren alleen nog bizarre uitputting was, had zich vannacht gecombineerd met pijn. Gelukkig werd ik verzorgd en kon ik met mijn meds beginnen.
Het gaat me ook steeds meer opvallen, dat mijn hoofd niet meewerkt. Het zijn volgens mijn meer watten die erin zijn gekomen dan dat de hersenen nog iets nuttigs doen. Ook geluid en licht worden steeds moeizamer te verdragen. Geluid nog steeds minder dan licht. Licht gaat dan nog wel, met name daglicht kan ik wel van genieten. Maar geluid is een disaster aan het worden.
Heb me van de tv afgesloten, die de hele dag aanstaat op zo'n weekenddag en R en H allebei thuis zijn en dan maar wat muziek in de oren. Guus Meeuwis en Marco Borsato hebben me iets meer vermaakt dan de tv.
Rond half vier drong tot me door dat er iets gaande was in het Catshuis, of eigenlijk juist niet meer. Het kabinet is gevallen. Ik vier in mijn eentje een klein feestje. Het kan er toch gewoon niet meer slechter op worden, toch? Het was een ramp wat er zat met hun gedooggedoe. Maar ja, wat het moet worden, politiek is nooit mijn voorkeur voor interesse geweest. Dat heb ik dus absoluut niet van mijn vader, die was bij leven een enorm betrokken politicus in zijn eigen woonplaats. Ik kan hem nu ook niet meer vragen wat ik anders had gedaan, ik hoor het mezelf zo zeggen: pap, is dit erg? Wat nu?
We wachten het maar af, er komen weer verkiezingen, dus we kunnen weer kiezen. Bestaat er ook een minister die écht verstand heeft van #ME en alle andere onzichtbare ziekten??? Dan wil ik die wel voor minister van gezondheid :P
Ondertussen is J. ook alweer thuis en hebben we met 4 gegeten. S. komt pas later, die gaat eerst op kraamvisite bij haar neefje.
De avond, geen idee, wat mijn lichaam betreft is het héél rustig aan. Ben moe, pijn in het oor (daar hoor ik dinsdag meer over), pijn in de raarste spieren en gewrichten waar ik niet eens van wist dat ze er zaten en de zwaartekracht is nog steeds wel erg zwaar...
Straks ook even mijn dinnetje bellen, die is gisteren onverwachts opgenomen in het ZH. En dat terwijl haar zoon vandaag jarig is. Hoe sneu is dat. Hopelijk kan haar zoon hier een weg in vinden, autisme, mcdd, het is niet makkelijk om dan een plek te geven dat je moeder in het ziekenhuis ligt, terwijl het toch de leukste dag van het jaar zou moeten zijn.
Eerst er maar eens voor zorgen dat de telefoon deze kant op komt, heb het al aan twee gevraagd, maar staat nog steeds op de basis. Dus dan de laatste kans, de derde even vragen of die de telefoon aan wil reiken.
Over mijn gevoel heb ik het vandaag bewust maar even niet, tranen zitten nog steeds vast, en ze komen ooit wel los. Alleen heb ik er nu wel wat last van.
Lfs
Ha lieve Mar kort berichtje van Wim,mijn armen en vingers willen ook niet zo,zal ook wel komen dat je elke dag toch wat extra's doet met inpakken voor de verhuizing,ja het goede nieuws vandaag maar voor ons was idd de val van dit kabinet,die hadden ons tot de bedelstaf gebracht,dat is nu gelukkig even van de baan,als de plannen door hadden gegaan had dat mij,dus ik denk ook jou honderd euro in de maand extra gekost,stelletje gekken,het geld bij de ziekste van de samenleving weg halen,dus toch nog positief nieuws vandaag Mar,tranen van geluk :-)) lieverd ik hoop nog een fijne avond voor je,en ik hoop een beetje goede nachtrust!!!
BeantwoordenVerwijderenKnuffel liefs Wim XXX
Hey lieve Wim, jah voor ons is het op dit moment een heel goed bericht!!! We hadden nog meer op een houtje mogen knabbelen. Kijk naar de voedselbanken, toch niet normaal dat daar ook zoveel aanmeldingen zijn??????? Het is een teken aan de wand en ik ben blij dat dit is gebeurd.xxx Liefs en knuffel van mij xxx
BeantwoordenVerwijderen