Wat een fijne dag gisteren! Naast de verschrikkelijke helse pijn die ik heb gehad in mijn rug, heb ik enorm genoten van Kroningsdag. Helaas wel vanuit mijn bed, maar het was ook geen straf om het op tv te volgen!!! Een dag met een randje, geen gouden, door de pijn, maar wel een randje. Prachtige momenten! Ik vind dat we een mooi Koningsgezin hebben gekregen. Koning Willem Alexander gaat het goed doen, samen met Koningin Maxima. Let op mijn woorden. Hij was er echt klaar voor! Verder hoop ik dat Prinses Beatrix nu van haar pensioen kan gaan genieten, en buiten dat ook veel bij haar zoon Friso en zijn gezin kan zijn. Want zowel Prins Friso als Prins Claus waren gisteren toch wel de pijnlijke afwezigen.
Ja genoten heb ik ook van de drie prinsesjes! Het verschil wat je nu al ziet in Amalia t.o.v. haar zusjes Alexia en Ariane. Let maar eens op als je nog eens beelden terug kijkt, Amalia zwaait 99% van de tijd ook met haar vingers tegen elkaar, net als haar vader! De andere twee zijn iets ontspannender, en "doen maar wat". Maar echt wat heb ik genoten. Langs de zijlijn, maar voor het eerst absoluut geen straf!
Wat Nederland gisteren heeft neergezet, mogen we trots op zijn.
Ik had het over pijn? Ja, hels!!! Mijn rug/bil/been aan de linkerkant gaven me gisteren behoorlijk wat te knokken en te worstelen. Geen enkel medicijn leek bestand tegen de vreselijke zenuwpijn, ontstekingspijn. Ik weet niet wat het is, maar het was gisteren uitputtend. Daar nu nog de naweeën van en ook nu moet ik er zeker op letten hoe ik lig, hoe ik beweeg. Ik lig dus gewoon weer grotendeels plat. Gelukkig heb ik een flexibele laptoptafel en die beweegt dan met me mee, zodat ik niet ook nog de virtuele wereld hoef te missen. Ik lig plat. Gebruik mijn stok en alles wat ik vast kan pakken als ik naar de wc moet om vast te grijpen. En zit onder de dope. Slik mijn extra morfine weer. Dus ook de movicolon (macrogol) voor de ontlasting. Pffff. Lijk een beetje terug bij af. Ik tel af naar dinsdag. Dan moet ik naar de neuroloog. In de hoop dat zij me kan helpen. Desnoods neemt ze me maar op. Ik denk dat ik tegen die tijd wel tegen het eind van mijn Latijn ben. Moet mijn supplementen vandaag in mijn medicijn doos doen, maar ohw wat zie ik daar tegenop. Want dan moet je toch wat overeind, dat kan gewoon niet liggend. Helaas zal het toch moeten gebeuren. Maar op deze manier ben ik wel aan het knokken.
En toch probeer ik het te nemen zoals het is. Anders raak ik straks nog in een depressie o.i.d. en daar zit ik niet op te wachten. Dus het is zoals het is. Probeer mijn acceptatie ook hier op los te laten. Accepteren dat het op dit moment even niet beter is dan dit. Weer veel voor me laten doen, vragen om iets voor me te doen, en verder acceptatie. Het is zoals het is. Let it be. Niet eraan denken hoe het had kunnen zijn ... Hoe moeilijk dat ook is!!!
Lfssssssss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten