Vergeet ME niet

woensdag 26 september 2012

26 september 2012

Lieve bloglezers,

Daar ben ik weer eens. Een dag voor de dag dat ik eigenlijk helemaal niet thuis wil zijn. Ik had vandaag graag de trein genomen en overmorgen pas thuisgekomen. Want mijn moeder wordt morgen 80jr. Ik weet dat ze het niet leuk vindt dat ik haar noem en vertel dat ik super trots op haar ben. Maar mama, dat doe ik dit keer toch. Want het doet me zeer dat ik niet met je wakker kan worden, met je aan het ontbijt kan zitten, het Surinaamse verjaardagslied voor je zingen en ons dan samen klaar maken voor de visite. Hmmmm, dat doet zeer. Dat vind jij niet leuk, en ik ook niet. Allebei vinden we het moeilijk. Ook dat ik aanstaande zaterdag je speciaal in geplande etentje niet kan bijwonen. We hebben er samen voor gekozen en het is de goede keus. Ik kan het niet meer. De slopende ziekte #ME zorgt ervoor dat ik geen lange autoritten meer kan maken. Dat ik niet lang meer kan zitten. Dat ik inspanningsintolerant ben, geluidsintolerant, en nu ga ik niet verder met het opnoemen van de symptomen, want die kennen we nu zo langzamerhand wel. Ja, jij ook, mama, want jij bent er altijd voor mij, jij hebt me vanaf het begin ondersteund, me opgehaald bij Vaalburg en met me gevochten voor wat ik waard was. De jaren daarna hebben roofbouw gepleegd op mijn lichaam. Ze dachten zelfs dat ik depressief was. Nu weten we beter, kunnen we alles beter plaatsen. Weten we waarom ik me zo voelde en waarom we altijd hebben gevochten tegen de bierkaai. Een bierkaai die niet van wijken wilde weten. Nu weten we dat het een slopende ziekte is, maar we blijven vechten, lieve mama. Al kan ik zaterdag of morgen er niet voor je zijn, ik ben in gedachten heel dicht bij je! Want je verdient alle aandacht die je maar kan krijgen. Ik ben trots op je en ik ben er trots op dat ik je dochter ben. Van jou en van papa*. Ik hou van je!!!

Ondertussen heb ik het weer moeilijk om mijn lichaam onder controle te krijgen. Waar het dit keer vandaan komt, ik ga er niet eens meer naar zoeken. Ik neem mijn tijd en dan kan ik misschien weer nét iets meer.

Lieve mama, een hele fijne verjaardag, een dikke brassa en we spreken elkaar via msn. KUS


Tot de volgende keer

Lfssssss



27 - 09 - 2012

Geen opmerkingen:

Een reactie posten