Daar past dit bij, al van een poos geleden, maar een mooie afsluiting van een roerige maand.
Een ziekte
Sommige dagen ben ik zo moe
dan denk ik, waar bén ik toch aan toe
Een onverklaarbare ziekte teistert mijn lijf
en ik moet maar zorgen dat ik vrolijk blijf?
Dat lukt echt niet elke dag keer op keer
heb ook mijn dagen, dan ben ik moe en doet alles zeer
Dan straal je niet van buiten en ook niet van binnen
dan kan je niet eens iets leuks verzinnen
Je ligt op je bed en denkt aan wat je kon
en hoe deze ellendige ziekte toch allemaal begon
Je realiseert je dat je je hele leven dus al vecht
tegen een sluipmonster die alleen zorgt voor onrecht
En dan heb je weer dagen, dan accepteer je zoals het is
al voel je al die dagen dat je dingen wel kon als gemis
Dan lig je op bed en denkt aan wat je kon
en je droom die uit elkaar spatte als een luchtballon
En toch hou ik van het leven en de mensen om me heen
ik voel me soms eenzaam maar nee, ben niet vaak alleen
Vrienden die mijn wereld vormen via facebook en twit
vergeet niet dat ik zonder jullie hier nu niet zo zit
Want als ik aan jullie denk, dan word ik echt blij
en mag ik zeggen, die vrienden, die horen bij mij
Mijn gezin vecht alle dagen het gevecht met me mee
dus eenzaam, alleen, dat kan ik niet echt zeggen nee
En heel soms voel ik me toch van binnen heel rot
en met zoveel om me heen, klinkt dat misschien toch heel zot
Maar gevoel kan je niet leiden of sturen misschien
vergeet nooit dat ik jullie liefde en vreugde en aandacht altijd zal zien!!!
©marb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten