03 november 2013

Soms wil ik gewoon doen waar ik zin in heb. Zomaar alleen. En dat heb ik vandaag toch dan ook gedaan. Ik ben eigenwijs gewoon alleen gaan douchen. Het is heel fijn om hulp te hebben, ik kan vaak niet zonder hulp. Maar vandaag dacht ik, ik doe het gewoon. Heb een goede douchekruk (erg belangrijk) en ik ga even lekker onder de douche. Dat is gelukt.

En dat is met meerdere dingen. Dan lig ik in bed, en denk ik erover na dat ik zo graag weer wil autorijden, met de honden lopen, op visite, en vul de lijst maar aan.
Deze week ga ik ook op visite in Pieterburen. Nee, niet bij de zeehondjes. Maar ze zijn er wel, dus misschien combineren we het wel. Gewoon even uit  mijn comfortzone.
Ik voel me steeds ouder worden naarmate ik langer huis- en bedgebonden ben. Ik kan niet wat ik wil, en daar worstel ik veel tegenaan. Schop ik tegenaan. En dan moet je uit je comfortzone stappen om te doen wat je eigenlijk niet meer kunt, maar heel graag wilt. Ik wéét dat ik daarvoor moet "boeten", maar de wens of het verlangen is dan sterker dan mijn verstand.

En dan is het genieten. Juist omdat je het niet vaak doet, want je wordt zó ziek. Maar gewoon genieten, puur vanuit mijn gevoel en mijn verlangen. Die dag of dat dagdeel is dan van mij. Het leven is namelijk nog steeds van mij. Ik doe geen dingen die gevaar opleveren, zoals auto rijden. Ik slik behoorlijk wat morfine en dan kan je jezelf niet in gevaar gaan brengen of anderen op de weg. Maar meerijden kan ik wel, autostoel kan plat. Oké, eerlijk, dat doe ik dan ook niet op die kleine ritjes, want ik wil dan overal van genieten. Alles in me opzuigen. Van genieten, fototoestel mee, om er ook weer van na te genieten.

Soms moet je gewoon uit die comfortzone stappen, omdat je meer wil zien, dan elke dag hetzelfde. En als het ook maar even mogelijk is, en toch over de grens stappen om te kunnen zeggen: I did it!

Lfsssssss