Grenzen... waar liggen die. De wereld van chronisch zieken kent de uitdrukking dat je onder een olifant hebt gelegen of dat je door een trein of vrachtwagen bent overreden. Dat betekent namelijk dat je over je grens bent gegaan. Bewust of onbewust. Grenzen zijn óf heel moeilijk te bepalen omdat je het niet verwacht dat dáár je grens ligt. Of je gaat bewust over je grens om toch ergens heen te gaan, bij te zijn.....
Afgelopen dagen ben ik dus al meerdere malen over mijn grens gegaan. Bewust. Ik wist het, maar wilde het op dat moment niet weten. Nu voel ik het aan alle kanten. Van mijn kruin tot aan mijn tenen. En ja, zelfs ook weer in mijn SIgewricht. Dat laatste herstelt zich hopelijk, als ik in de rustmodus/herstelmodus blijf. Verplicht. Anders moet ik iets opgeven, waar ik met hart en ziel naar uitkijk. Het is hopen dat je lijf zich wil of kan herstellen van de grens die je bent over gegaan. Voor nu is het voor mij nagenieten van wat ik heb gedaan, en even pas op de plaats. Zelfs douchen is dan niet mogelijk. Grote kans dat ik van mijn stokje ga. Dus gaan we met het douchen de hoop zetten op maandag. Ik hoop dat het lukt. Dat mijn lichaam mij gezind zal zijn en maandag is hersteld. In ieder geval zodanig, dat ik kan douchen. Tot die tijd is het kattewasjes. Vies zal je me niet aantreffen. :P Dat probeer ik dan wel weer voor te zijn.
Ik geniet van de kleine geluksmomenten. Elke dag heb je er wel een paar. Het zijn kleine momenten die je koestert, kleine momenten die je soms pas later opvallen dat ze je zijn overkomen. Een mooi lied. Een knuffel zomaar. Een fijn gesprek via mijn social media. Die geluksmomentjes leef ik dan voor. Meer zit er dan niet in. Maar ze zijn zó waardevol, dat je er wel op kunt bouwen.
Even niet alles willen
blij zijn met wat je hebt
ik noem het mijn geluksmomenten
genieten van het kleine
in woord en gebaar
zoveel meer is me dat waard
dan gevangen zitten
in een keurslijf
ik heb veel geluktmomenten
het is meer
dan goed
©myrkvi
Lfssssssssss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten