Slapen... we doen het allemaal graag en het liefst zó, dat we de volgende dag opstaan en denken: kom maar op, deze dag kan ik weer aan! Opstaan met een blij gevoel van weer een nieuwe dag, tevreden over wat je hebt geslapen en dát je hebt geslapen. Natuurlijk hebben we állemaal dagen dat je de slaap niet kan vatten, of dat de nacht te kort was, of dat je heel vaak naar toilet moest, of dat je kind ziek is of honger heeft en je daar wakker van wordt...... Ik kan deze lijst aanvullen. Maar we hebben allemaal dagen dat we héérlijk hebben geslapen en zin hebben in de volgende dag.
Allemaal?
Slaap is belangrijk voor herstel van je lichaamsfuncties, opbouwen van energie, rust voor je organen, vertering van wat je eet en als ik ga googlen, kan ik hier vast een prachtige lange blog van maken waarom slaap belangrijk is en wat het allemaal met je doet. Dat je fases hebt in je slaap, hormonen een rol spelen.....
Maar dat is niet de bedoeling van mijn blog. Wil je meer van slaap op zich weten, verwijs ik je dus naar google. ;-))
Als je ME hebt, daar wil ik mijn grenzen maar even omheen trekken, daar gaat dit blog over, weet je absoluut niet meer wat goede slaap betekent. Járenlang toen ik nog aan het werk was, sliep ik kort, slecht, oppervlakkig. Kwam ik uit bed omdat de wekker was gegaan, nam mijn ontbijt en ging dan steevast over mijn nek. Ontbeet ik niet, was ik zo ziek als een hond, dus ik moest wel. Maar wel ontbijten op zo'n vroeg tijdstip als ik mijn lijf meteen in gang zette, was ook nou niet bepaald een feestje. Mijn pleegdochter destijds zei wel eens, je gaat nu toch niet naar je werk? Je bent ziek! ...........Als ik me elke keer dat ik alles er weer uit gooide, ziek had moeten melden op mijn werk, hadden ze weinig aan me gehad. En ik wás al zo vaak ziek thuis voor mijn gevoel. Dus nee, ik ging wel naar mijn werk op die momenten, reed zelfs nog 40km in de auto.....:(( Slim? Nee. Maar ik wilde wel werken, en in de zorg moet je nou eenmaal vroeg beginnen. Bij mijn laatste baan, vroeg ik ook bewust vaak om avonddiensten. Dan had ik de kans om mijn lichaam rustig wakker te laten worden, zo wakker als dat kon, want echt wakker werd het nooit, en kon ik het werk íetsje makkelijker aan. Dat ik dan mijn volledige bioritme omdraaide, wisten niet veel mensen. Maar het werkte en zo kon ik nog lange tijd volhouden. Tot mijn lichaam gesloopt was en ik echt niet meer kon. Nadeel van er nooit over gesproken te hebben, is dat veel collega's van mijn laatste werkgever, me ook hebben laten zitten. Maar eerlijk is eerlijk, ik wist ook niet goed hoe ik met ze om moest gaan toen ik volledig buiten spel kwam te staan. Ik heb zelfs een periode iedereen van mijn laatste werkgever op social media verwijderd. Niet omdat ik het niet fijn vond dat ze er waren, maar het was te confronterend dat ik mijn werk niet meer kon doen. Enerzijds genoot ik van de verhalen, anderzijds bleef ik ook teveel met mijn eigen falen bezig. Daardoor ben ik lieve collega's kwijtgeraakt, ik ben in mijn coconnetje gaan zitten en kwam er niet uit. Wilde niemand zien, en wist met mijn gevoelens, zo tegenstrijdig, geen raad.
Maar om nu wel bij het onderwerp te blijven van deze blog, ik sliep in die periodes enorm slecht. En dat deed ik al jaren. Ergens is er een stofje wat niet meer goed werkt, of dat nou melatonine is of iets anders, maar je kan als MEptn de slaap echt gaan haten. Je bent doodmoe, misselijk van moeheid, maar je kan weken niet een normale nacht slapen.
Ik merk het nu nog steeds, vragen die we elkaar stellen, hoe is je slaap? heb je een beetje kunnen slapen? hoe was je nacht? We slapen vaak slecht in, we worden vaak tussendoor wakker, moeten regelmatig duizenden keren naar toilet, slapen wel maar het bestaat uit alleen maar levendige dromen of nachtmerries....
Ik heb heel lang temazepam geslikt, 20mg, maar mijn lichaam raakte daar aan gewend. Ik deed vóór drie à vier uur 's nachts geen oog dicht. Nu slik ik sinds afgelopen vrijdag Zolpidem. En nu werkt dat weer. Voor hoelang, geen idee. Ik vind het in ieder geval fijn dat ik weer wat kan slapen. Maar de ochtenden zijn voor mij de nachten van gezonde mensen. Mijn ritme is dus nog steeds verbouwd. En of dat ooit goedkomt, volgens de huisarts is het een bekende klacht bij MEptn en fibromyalgie ptn. Bioritme omdraaien, vreemde uren slapen. En toch áltijd doodmoe zijn, vaak misselijk van moeheid met alle klachten die daarbij horen. En die waslijst is praktisch oneindig. We zullen het er mee moeten doen. Of we ooit weer zullen weten hoe een goede nacht slapen, met een uitgerust gevoel wakker worden, zal voelen....... Zeer waarschijnlijk niet, we worstelen ieder afzonderlijk met ons slaappatroon. En zullen dat zeer waarschijnlijk blijven doen.
Liefs
Insomnia sucks!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten