Gevangen

Gevangen in je eigen lichaam. Een lichaam wat niet doet wat je zelf graag zou willen.

Het klopt niet naast elkaar. Gevangen. 

Je gevoel zegt dat je zo graag wil meedoen met de maatschappij, je eigen boodschappen halen, werken, collega's hebben, mensen ontmoeten, buitenlucht snuiven, genieten van de regen op je gezicht, de wind door je haar. Maar je lichaam houdt je tegen. Je lichaam kan door een chronische onzichtbare ziekte niet wat je zo graag zou willen. 

Er wordt van buitenaf in je pantser geprikt. Je wil eruit, je wil meedoen. Triggers dringen binnen. Geen rust in je omgeving, betekent dat je de triggers ziet, maar niet kan verwerken. Je moet door naar het volgende wat je triggert. En uiteindelijk zijn ál die triggers wat je al niet wilde.........de oorzaak dat je in een Post Exertionele Malaise terecht komt. Je had geen tijd om te verwerken wat je prikkelde, overprikkelde. Dat kunnen zoveel dingen zijn. 

teveel aan geluid - afspraken - verdelen van aandacht - slapeloze nachten - levendige dromen - gesprekken ......... ik kan een lijst maken, die meteen een blog vult. 

Je voelt je gevangen in je eigen lichaam. Je lichaam die pijn en uitputting aangeeft. Prikkels van buitenaf die teveel zijn. En dan weet je, ik moet gas terug nemen, veel gas terug. Rust zoeken, weinig van buitenaf binnenlaten. Even alleen jij. 

Ik zeg dan altijd, dat ik in mijn coconnetje zit. Alleen ik kan dan aangeven wat wel en niet gaat. Geen negatieve energie toelaten. Grenzen aangeven, wat zo verdraaid moeilijk is. Maar je moet. Want anders word je alleen maar zieker. 

De situatie accepteren kan ik wel, maar de buitenwereld heeft nog steeds teveel invloed op me. Komt ook omdat je soms door de buitenwereld niet begrepen wordt. Bij alles wat ik doe, denk ik dan aan wat een ander ervan zou vinden. Tijd om terug te gaan. Mijn cocon in. Want het is voor mij niet belangrijk wat de buitenwereld, een ander ervan vindt. Het is zoals ik het voel. En dat is al moeilijk genoeg. Mensen die van me houden zullen het begrijpen, dat ik de stap terug wel  móet zetten. Even alleen ik. 

Back to basic. 

Trots en niet alleen

Ik ben #trots op mezelf

Ik luister naar mijn lichaam

Ik blijf heel dicht bij wat ik voel

Ik ben #trots, al voelt het eenzaam

Maar niet alleen, ik ben ik

Daar moet ik het toch mee doen

Ik ben #trots dat ik luister

Mijn lichaam zegt wat ik moet doen

Dus eenzaam maar niet alleen

Luisteren naar wat mijn innerlijk zegt

Terug in mijn cocon, naar mezelf

grenzen weer even anders verlegt

©marb