Slapen

Zachtjes aan vraag ik me steeds vaker af, slapen....wat is dat? Niet omdat ik deze periode niet slaap, maar ik slaap en slaap ............ maak nachten van bijna 10 of 11 uur soms ....... en wordt uitgeput en gesloopt wakker. Als ik op sommige dagen al wakker word. Vaak word ik wakker gemaakt als de middag al ruim een uur zijn/haar intrede heeft gedaan. En dan nog kom ik uit dromen, levendige dromen, duidelijke beelden, altijd drukke beelden. Organiseren en regelen zijn me niet vreemd. En duidelijke gezichten, verschillende ook, nooit elke dag dezelfde.

Nachtmerries kan ik ze niet noemen, maar wat word ik daar moe van. En dan heb ik uren nodig om een beetje bij positieven te trekken en daarna ben ik al bijna weer toe aan mijn volgende nacht. Slapen voor drie uur lukt zelden.

Dus heb ik het ook vaak uitgeprobeerd om vroeger wakker gemaakt te worden, gewoon omdat ik een ritme wil als ieder "normaal" mens. Maar dan slaap ik de hele dag. Word ik helemaal niet wakker en ben ik een dweil. 

Als ik doorslaap tot de middaguren ben ik tenminste in de middag en avond nog een klein beetje aanspreekbaar. 

Periodes van niet slapen zijn me ook niet vreemd. Dan slaap ik niet. Oftewel, dan kan ik de slaap niet vatten, Klaas Vaak slaat mijn deur over en gaat naar de buren. Zandmannetje strooit vrolijk, maar in die periodes nooit bij mij. En dan slaap ik hooguit vier uurtjes. In die perioden ben ik een werkelijk wrak. Mijn hoofd lijkt dan wel een natte spons, alles komt binnen maar druipt er ook meteen weer uit. 

Slapen heeft invloed op hoe ik me voel. Maar vaak heb ik het idee dat het nooit voldoende is. Alleen maar vermoeid, uitgeput, nooit de energie om iets aan te pakken. Spieren die het opgeven, verzuren. Een hoofd zoals ik beschreven heb. Pijn en ontstekingen die de kop weer opsteken. 

Zal ik ooit weer eens slapen zoals een ander? Zou ik ooit weer eens een nacht hebben die verkwikkend is en waarbij ik kan zeggen. Yes, ik heb héérlijk geslapen! Ik heb wat energie, al is het maar een beetje....... zoveel vraag ik niet toch? 

Ik hou me ritme maar als een vreemde vogel in de bijt. Een ritme waarbij ik voor twaalf uur in bed lig, licht wat op half staat (zo donker mogelijk) en een boek of een spelletje. Neem mijn medicatie in en slaap rond drie uur meestal wel. Soms al een uurtje, vaker pas om drie uur. En dan de ochtend doorslapen en in begin van de middag wakker worden, zodat ik tenminste in de middag en avond een héél klein beetje mens ben. Te weinig mens om activiteiten te ondernemen, maar genoeg om in het gezin een beetje alles bij proberen te houden. 

Hoewel administratie en zwaardere gesprekken volledig langs me heen gaan. Ik snap het niet meer, het komt niet meer aan, eigenlijk heb ik hulp nodig bij de administratie. Maar als je daarom vraagt, krijg je een maatschappelijk werker op de stoep die ook van toeten noch blazen weet. Heb je dan ook niets aan. Iemand die mijn papieren wil ordenen, alles op een rijtje wil zetten en houden. En telefoongesprekken wil voeren voor me. Want dat is ook een ramp. Concentratie heb ik eigenlijk niet meer. Te moe voor. 

Ik hou me in ieder geval maar bij mijn ritme, waarbij ik in ieder geval nog iets kan betekenen voor mijn gezin in de middag en avond. Een ander ritme past niet. Lukt niet. En ik kan daar flink van balen! Maar wat helpt het? Het zal mij niet wakkerder maken. Of meer energie geven. Dus dan maar proberen te accepteren dat slapen altijd een probleem zal blijven. 

Het hoort erbij. Maar ik ben er wel verdrietig van. Alleen dat helpt niet zei ik net al. 

Ik haat mijn vermoeidheid die niet op te lossen is met genoeg slapen. 

Voel je je net als ik, je bent de enige niet, misschien helpt dat.........

Liefsssss