Een blik terug

2017
Een nieuw jaar. We zijn alweer even op weg. In dat nieuwe jaar.
Mijn hoofd zit vol. Vol van het oude jaar. 2016. Hoe moet ik dan in hemelsnaam een nieuwe start maken. 2017..... Het jaar waarin je 2016 achter je laat.

2016
Het jaar waarin alles anders werd. Jaren van stress en 2016 was ineens veel minder stressvol. Want we hadden een budget-bewindvoerster. Iemand die zich bekommerde om ons. Die een uitweg bood aan jaren deurwaarders en schuldeisers. Het duurt drie jaar, en misschien houden we na die drie jaar de situatie op het budget wel in stand. Die rust is "verslavend".
Daar laat ik het financiële bij. Op de zorgverzekering na overigens, die mijn verpleegkundige nog geen PGB heeft toegekend. En zoals ik al zei, 2016 is toch al voorbij. Foutje van de gemeente Oldambt, die ons dan wel in 2016 tegemoet is gekomen. Maar daar blijft het voorlopig bij. En toch is ook díe zorg voor de budget-bewindvoerster. Lastig als de verpleegkundige, na nu alweer 5 jaar zorgen voor mij, een vriendin is geworden, iemand die ik volledig vertrouw en mij dierbaar is geworden. Dat wordt dus nog vervolgd.

Mijn gezondheid is helaas flink afgenomen in 2016. Ik zit in een verkeerde flow naar beneden. Mijn dagen zijn grotendeels gelijk, en erg lijkend op een einzelgänger.
Klaas Vaak, die voor mijn zandogen zou moeten zorgen, kom ik eigenlijk voor drie uur zéker niet tegen. Daarna ligt de inslaap tijd tussen half vier en half zeven.... 😕. Niet écht mijn keus. Mijn dagen beginnen dan ook pas rond het middaguur, tussen 12u en 14u. Ontbijt op bed, aangezien ik zonder medicatie sowieso niet eens van bed kán komen (dus zonder mijn lief zou het zeer lastig worden...), douchen, aankleden en de trap naar beneden. Nee, ik heb nog geen traplift, dus dat duurt even. En dan is de tijd in de middag in mijn bed beneden, voor bijkomen van het wakker worden (mijn levendige dromen een plek geven), spelletjes op de iPad (voor iets nuttigers zijn absoluut geen lepels meer over helaas), FaceTime met mijn moeder of de kinderen (dat kost energie, maar is belangrijk voor me). Rond 18u is het eten klaar, die wederom mijn lief met veel liefde heeft klaargemaakt en ga ik ook op de bank hangen. Zitten kan ik het niet noemen, maar ik vind het dan "nodig" voor een andere bloeddoorstroming of zoiets.... zit misschien wel tussen mijn oren. Maar samen eten met mijn lief is ook belangrijk. Voor mij dan. Kijk daar tv tot meestal half tien. Maar de laatste maanden is het ook al vaak half negen. Dan sleep ik mezelf, na de koffie die ik elke dag probeer te maken voor na het eten, de trap weer op, om uitgeput óf een dutje te doen (vraag me niet waarom, maar vroeg in slaap vallen is standaard na twee uur weer wakker zijn), tv te kijken op de iPad en haken. Dat herhaalt zich praktisch elke dag. Op soms een bezoekje aan de huisartsenpraktijk na voor mijn vit B12 injectie of een bezoek aan het ziekenhuis. Mijn scootmobiel staat min of meer ongebruikt stil en in de handgeduwde algemene rolstoel kan ik niet meer zitten.
Pijn, misselijkheid, duizeligheid, depressie, uitputting, hartkloppingen, concentratieproblemen, geheugenstoornissen, artrose die uitbreidt, ontstoken gewrichten..... zeg het maar.
Het leven van deze einzelgänger, die ondanks alles probeert het positieve uit het leven probeert te halen.
Weinig online bij mijn social media contacten, probeer in ieder geval vanaf vandaag weer wat meer te twitteren. Maar Facebook is op dit moment teveel aan het worden. Zo ook de pb's en e-mails.Helaas.  Bezoek kan ik eigenlijk niet meer ontvangen, maar ook in 2016 ben ik toch daarin wat grenzen over gegaan.

Dat was 2016 voor mij, vechten - tegen het diepe gat wat depressie heet, tegen de pijn die elke dag mij vergezelt, hopen dat er een snelle oplossing komt voor mijn zorg PGB.....

We gaan het nieuwe jaar verder in, en we zullen eerst maar weer eens een afspraak maken bij de KNO-arts, waar ik nog steeds regelmatig een "praatje" mee maak.

Liefs xx