Lieve bloglezers,
Wauw, Ron en ik zijn inmiddels 2,5 maand getrouwd. Het was een gewéldige dag en Ron en ik hebben genoten. Het was wel héél spannend of onze trouwdag überhaupt door zou gaan. Donderdag 20-02-2020 keken we naar uit, toen 18-02-2020 we 's avonds laat wederom op de SEH in het OZG Scheemda zijn beland. Ron had pijn op de borst en had verder zelf ook het gevoel dat het niet goed ging. Ja, op de SEH werd duidelijk in het bloed dat het enzym in het bloed weer was verhoogd. Ik kwam dus om 5 uur in de nacht/ochtend thuis, alleen, en Ron lag op de acute opname afdeling gemonitord en vast met aanpassingen aan zijn medicatie. Dat overzicht raak je op een gegeven moment en op het daadwerkelijke moment kwijt. Ik had de kinderen en mijn moeder een berichtje gestuurd en ben met Cintha naar boven gegaan. Toch proberen om een paar uurtjes te rusten en misschien wel slapen. Wie weet. Rond lunchtijd kregen we te horen dat we Ron gelukkig weer mochten ophalen, omdat hij de dag erna zou gaan trouwen. Zó fijn en erg lief van de cardioloog en anderen die er wat over te zeggen hadden. Mijn moeder kwam ook op die dag, met de taxi. Jorinda heeft me bijgestaan en Hielke via telefoon.
De volgende dag was het dan 20-02=2020. Onze trouwdag. En jazeker, we zijn getrouwd! Als Ron het niet zou redden zo'n lange dag, zou Jorinda met hem naar huis gaan tussendoor zodat hij kon rusten. Maar dat is achteraf niet gebeurd. Ron heeft het volledig meegemaakt en heeft zelfs de speech nog gehouden om ons fijne kleine groepje, te bedanken. Onze kinderen met hun partners, onze kleindochters met hun papa en mama, mijn mama op 87 jarige leeftijd!, en de 6 lieve vrienden die erbij aanwezig waren.
Ron en ik kunnen terugkijken op een rollercoaster, maar in ieder geval op een geweldige trouwdag, die we de 18e niet meer verwacht hadden ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten