Soms

Soms......

...voel ik me dagenlang zonder oorzaak verdrietig
...merk ik dat alles teveel word
...heb ik moeite met wie ik ben
...vervloek ik mijn Leven met ME
...wil ik het liefst niemand zien
...geeft alles me een onbestemd vaag angstgevoel
...weet ik niet meer hoe ik moet handelen
...weet ik "gewoon" even niet meer wie ik ben, waarom ik op Aarde ben, waarom ik er überhaupt zou zijn

Die dagen zijn er soms achtereen. Mensen om me heen zullen deze dagen niets aan me merken, zelfs als je me goed kent, kijk je er niet doorheen. Ik zal het nooit naar buiten tonen. Het is een gevecht en een strijd die ik zelf alleen voer.
De onbekendheid van ME.....en ook chronische Lyme. Want het wordt me steeds duidelijker, dat ME en chronische Lyme heel dicht bij elkaar liggen. Ik zou het wel willen weten. Duidelijkheid. Maar dan? Als ik me zou willen laten testen ben ik veel geld kwijt, en dan als ik het zou weten, zou ik geen geld hebben voor de behandeling. Want het wordt nog niet vergoed. Ik zeg hoopvol, nog niet. Want ook mensen met een kleine beurs, geen beurs en met hun rug tegen de muur, hebben recht te weten op wat er in hun lichaam gebeurt. Ik weet dat nu niet exact. Mijn immuunsysteem werkt niet naar behoren, heb genoeg andere klachten die ik kan benoemen, maar waardóór, daar kom ik waarschijnlijk nooit achter. En stel, dat ik er ooit geld voor zou hebben, dan zou ik geen behandeling kunnen betalen. Zelfs apart eten, voedingsintoleranties, het is niet te betalen. Triest.
Want ik ben de enige niet, helaas. Er zijn er zoveel.

En soms.... beangstigt me dat enorm. Kan ik er niet mee omgaan en voel ik me verdrietig, angstig, liggen paniekaanvallen op de loer en moet ik er hard voor werken, om niet depressief te raken. Ik ben niet depressief, maar ik kan het wel raken van alle onmacht, slechte dagen, onzichtbaar ziek te zijn.

En dan met name de onwetendheid, waar moet ik nog doorheen, waar komt het door dat ik me zo ziek voel, kom ik er ooit achter.....

Sorry, heb al lang niet geblogd, maar dit moest ik even kwijt.
Ik vecht
Ik huil
Ik zweet
Ik ben angstig
Depressief dan nog net niet, want ik herken de afgrond....
Ik ben ziek... en alles wat ik weet is dat de ziekte Myalgische Encefalomyelitis heet, en dat die ziekte niet wordt erkend, in de doofpot gestopt......
En toch
Ik vecht, huil, zweet door....


Liefs